τοῦ ὑπ’ αὐτῶν ἀποκαταστάντος μικροῦ βασιλείου τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος. Ὁ νεαρὸς βασιλεὺς ἦγε τὸ 17ον ἔτος τῆς ἡλικίας αὐτοῦ καὶ ἦτο νεανίας ὡραῖος, εὐγενέστατος τὸ ἦθος, χαριέντως ἐπαίρων τὴν κεφαλήν, τὸ δὲ σῶμα μικρὸν ἀποκλίνων πρὸς τὰ ὀπίσω καὶ τὸ βλέμμα ἔχων γλυκὺ καὶ μαρτυροῦν ἀριδήλως τῆς καρδίας αὐτοῦ τὴν μεγάλην συγκίνησιν. Βραδυπορῶν κατήρχετο ὁ νεαρὸς πρίγκηψ τὴν κλίμακα τῶν ἀνακτόρων, ἐν οἷς ἐγεννήθη, καὶ ἀμφοτέρας ἔτεινε τὰς χεῖρας πρὸς τοὺς οἰκείους αὐτοῦ, πρὸς τὴν ἀπαραμυθήτως κλαίουσαν μητέρα, πρὸς τὰς θείας, πρὸς τὰς ἀδελφάς, ἐπίσης πρὸς τὴν βασίλισσαν τεθλιμμένας ἐπὶ τῷ ἀποχωρισμῷ. Ὁ πατὴρ καὶ ὁ πρεσβύτερος ἀδελφὸς Μαξιμιλιανὸς ἵσταντο ἑκατέρωθεν αὐτοῦ μόλις καταστέλλοντες τῆς καρδίας αὐτῶν τὴν μεγάλην θλίψιν, ἐν ᾧ ὁ νεώτερος ἀδελφός, ὁ πρίγκιψ Λουϊτπόλδος ἠτένιζε πρὸς τὸν ἀπερχόμενον ἀδελφὸν μετά τινος ἀπαθείας, φυσικῆς ἄλλως τε, ἐν τῇ μικρᾷ ἐκείνη καὶ ἀθώᾳ ἡλικίᾳ. Οἱ ἀνώτατοι τοῦ Κράτους λειτουργοὶ ἵσταντο συνωστισμένοι περὶ τὴν κλίμακα καὶ ἐν τῷ προδόμῳ τοῦ Μεγάρου, ἐν οἷς διεκρίνοντο οἱ Ἕλληνες ἀπεσταλμένοι τὰς γραφικωτάτας ἐθνικὰς στολαάς, ὁ μὲν Πλαπούτας καὶ ὁ Βότσαρης φουστανέλλας, ὁ δὲ Μιαούλης τὴν Ὑδραϊκὴν ἀλλόκοτον στολὴν φέροντες καὶ κρατοῦντες ἐν ταῖς χερσὶ τὰ μακρὰ φέσια αὐτῶν καὶ δεικνύοντες γυμνὰς τὰς ἡλιοκαεῖς καὶ ἐκ τῆς πυρίτιδος τῶν μαχῶν ἀπεσκληρυμένας κεφαλὰς αὐτῶν.
Ἡ συνοδία ἐξεκίνησε περὶ τὴν μεσημβρίαν ἡ δὲ βασίλισσα μήτηρ παρηκολούθησε τῷ υἱῷ ἀπὸ Μονάχου μέχρι τοῦ Ἄϊβλιγκ (Aibling) κωμοπόλως εἰς τὰ νότια τῆς Βαυαρίας κειμένης, ἔνθα ἡ συνοδεία ἵσταται ἐπὶ μικρόν. Ἐνταῦθα ἡ μήτηρ ἀποχωρίζεται ἐν μέσῳ συγκινήσεως ἀκρατήτου τὸν υἱόν, ἡ βασίλισσα τὸν μέλλοντα βασιλέα τῆς Ἑλλάδος. Ἡ συνοδεία ἐξεκίνησε, καὶ αὖθις, ἀλλ’ ἡ μήτηρ διέταξε, πρὸς ἀνάμνησιν καὶ ἵδρυσαν αὐτόθι ἐπιμνημόσυνον στύλην τὴν στύλην τοῦ Ὄθωνος καλουμένην (Otto-Säule), μέχρι σήμερον σωζομένην.[1]
- ↑ Η στήλη αὕτη ή ο ὀβελῖσκος εκεῖνος Γοτθικοῦ ρυθμού ἐπιστηλοβάτου εκ
