ἐπὶ διμηνίαν ὁλόκληρον! Αἱ κάλπαι δὲν ἐξηλέγχοντο ἐπὶ τόπου ἀλλὰ μετεφέροντο ἀπὸ τῶν δήμων εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς ἐπαρχίας (ἄρθρον 23)· ἀλλ’ ἡ μεταφορὰ αὕτη καίτοι γινομένη παρὰ διοικητικῶν ὑπαλλήλων ἦτο τὰ μέγιστα κινδυνώδης· διότι καὶ καλπονοθεύσεις συνέβαινον καὶ κάλπαι ἡρπάζοντο καὶ ἐλῃστεύοντο, κατὰ τὴν ταραχώδη ἐκείνην καὶ ἀνώμαλον περίοδον, καθ’ ἣν ἡ δημοσία ἀσφάλεια ἐν Ἑλλάδι εὑρίσκετο ἐν σπαργάνοις. Οὕτω λοιπὸν ἀπὸ τῶν μέσων Ἰουνίου (Διάταγμα 15 Ἰουνίου) καὶ καθ’ ἅπαντα τὸν Ἰούλιον ἐσπαράσσετο ἡ Ἑλλὰς ὑπὸ τῶν ἐκλογικῶν παθῶν· στίφη ἔνοπλα εἰσήρχοντο εἰς τοὺς ναούς, φιλήσυχοι πολῖται ἐκακοποιοῦντο, κάλπαι ἐθραύοντο καί, ἐν γένει, τὰ πάντα ἐπράττοντο, ἵνα παρασημανθῇ τὸ δημόσιο φρόνημα.
Κατὰ παράδοξον ὅμως τρόπον, κατὰ τὰς πρώτας ταύτας βουλευτικὰς ἐκλογὰς ἐν ᾧ ἐν ταῖς ἐπαρχίαις ἤρξαντο, κατὰ τὸ διάταγμα τῆς 15ης Ἰουνίου καὶ βραδέως ἀνηγγέλλοντο τ’ ἀποτελέσματα τῶν ἐν ταῖς ἐπαρχίαις ἐκλογῶν, αἱ δὲ ἐφημερίδες διεξεδίκουν τὴν νίκην ὑπὲρ τῶν κομμάτων, ἅπερ ἀντεπροσώπευον, ἐν τῇ πρωτευούσῃ αἱ ἐκλογαὶ δὲν εἶχον ἔτι ἀρχίσει.
Εἰς τὸ μέτρον δὲ τοῦτο κατέφυγεν ἡ Κυβέρνησις, ἕνεκεν τῶν συσσωρευθέντων ἐν Ἀθήναις ταραχοποιῶν στοιχείων καὶ τῶν διαδομένων ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων φημῶν περὶ ἐπαναλήψεως τῶν ὧν εἴδομεν σκηνῶν τῆς 1 καὶ 11 Ἰουνίου. Ἐπὶ τέλους ὅμως ὡρίσθησαν αἱ ἐν τῇ πρωτευούσῃ ἐκλογαὶ διὰ τὴν 27 Ἰουλίου· ἀλλὰ καὶ αὖθις ἀνεβλήθησαν διὰ τὴν 30, πλὴν πάλιν ἀναβληθεῖσαι ὡρίσθησαν ὁριστικῶς διὰ τὴν 3 Αὐγούστου. Μεταξὺ τῶν ἐν τῆ πρωτευούσῃ ὑποψηφίων ἦτο καὶ ὁ Δημήτριος Καλλέργης, καθ’ οὗ ἰδίως ἐφέρετο ἡ ἀντιπολίτευσις, συμμαχήσασα μετὰ τῆς Αὐλῆς καὶ τοῦ Βασιλέως.
Ἐφ’ ᾧ και τὴν παραμονὴν τῶν ἐκλογῶν οἱ ἀντιπολιτευόμενοι ἐπιτηδείως ἐκραύγαζον, ὅτι ἡ κυβέρνησις ὑπὸ τὴν πρόφασιν διατηρήσεως τῆς τάξεως ἤθελεν ἐπεμβῆ στρατιωτικῶς ἐν ταῖς ἐκλογαῖς ὑπὲρ τοῦ Καλλέργη, ὁ δὲ βασιλεὺς μετακαλεσάμενος τοὺς ἁρμοδίους ὑπουργοὺς ἔδωκεν αὐτοῖς διαταγάς, ἵνα μηδεὶς στρατιώτης ἐξέλθῃ τοῦ στρατῶνος κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς ψηφοφορίας. Καὶ τὴν μὲν πρώτην ἡμέραν ἡ ψηφοφορία διεξήχθη τακτικῶς ὁπωσδήποτε, καίτοι
