Εἰσηγηταὶ τῆς ὀλεθρίας ταύτης γνώμης ὑπῆρξαν ὁ Ρήγας Παλαμήδης, ὁ Πλαπούτας, ὁ Κανέλλος Δελιγιάννης, ὁ Μακρυγιάννης, ὁ Γρίβας καὶ ὁ Κορφιωτάκης, περὶ αὐτοὺς δὲ συνεσπειρώθη ἡ πλειονοψηφία, βύουσα τὰ ὦτα πρὸς τὴν φωνὴν τῆς συνέσεως τῶν ὑπερόχων πολιτικῶν ἀνδρῶν.
Δυστυχῶς δὲν εὑρέθησαν πληρεξούσιοι οἵτινες εἰς τὸ ἀντεθνικὸν τοῦτο πραξικόπημα νὰ δώσωσι μέλαιναν τὴν ψῆφον καὶ οὕτω ἐψηφίσθη, μετὰ δεκατετραήμερον ἀνιαρὰν συζήτησιν, τῇ 21 Ἰανουαρίου 1844, κατόπιν τῶν θαυμασίων καὶ πατριωτικῶν ἀγορεύσεων τοῦ Α. Πετσάλη, τοῦ Χ. Περραιβοῦ, Ε. Σίμου, Ι. Βελέντσα, Κ. Ἀξελοῦ, Α. Μαυροκορδάτου, Ι. Κωλέττη, Α. Μεταξᾶ καὶ ἄλλων ἐθνικώτερον σκεπτομένων περὶ τύχης τῆς πατρίδος ἀνδρῶν.
Ἡ ἐπιψήφισις τῆς προτάσεως ταύτης, δι’ ἧς τὸ ἔθνος λίαν ἀντεθνικῶς διῃρεῖτο εἰς αὐτόχθονας καὶ ἑτερόχθονας, τοῦθ’ ὅπερ ἐν τῇ συγκλήσει τῆς Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τοῦ 1863 παρωράθη, προὐξένησεν ἀλγεινὴν ἐντύπωσιν τῷ δούλῳ Ἑλληνισμῷ, μετά τινας δὲ ἡμέρας ἀπὸ τῆς ἀποφάσεως ἐκείνης, κατὰ τὴν καθαρὰν λεγομένην Δευτέραν, καθ’ ἣν, κατ’ ἀρχαῖον χριστιανικὸν ἔθος, μεταβαίνουσιν, εἰς τὰ ἔξω τῶν πόλεων οἱ Ἕλληνες ἵνα ἑορτάσωσιν ἀγροτικῶς, οἱ ἐν Ἀθήναις παρεπιδημοῦντες δοῦλοι Ἕλληνες ἐξεδήλωσαν τὴν δυσαρέσκειαν καὶ τὰ παράπονα αὐτῶν διὰ τρόπου λίαν συγκινητικοῦ καὶ σεμνοῦ. Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, (7 Φεβρουαρίου 1844) ὁ Δημήτριος Καλλέργης προσήνεγκεν, ἐκ μέρους τῆς φρουρᾶς Ἀθηνῶν, γεῦμα πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τὴν βασίλισσαν ἔν τινι ἐξοχικῇ θέσει παρὰ τὸν Ἰλισσόν· κατὰ διαταγὴν τοῦ διοικητοῦ, ἐξῆλθεν ἅπασα ἡ φρουρὰ ἔνοπλος, τὸ ἱππικὸν ἄνιππον καὶ τὸ πυροβολικὸν μετὰ τῶν πυροβόλων· τὴν μεσημβρίαν προσῆλθον οἱ ὑψηλοὶ προσκεκλημένοι γενόμενοι ἐνθουσιωδῶς δεκτοί· κατὰ δὲ τὸ γεῦμα, προσηνέχθησαν αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ στρατοῦ δύο χρυσᾶ κύπελλα. Ἐν ᾧ λοιπὸν πάντες οἱ κάτοικοι τῆς πρωτευούσης διεσκορπισμένοι ἀνὰ τὰς ἐξοχὰς διεσκέδαζον, πρὸς τὸ δυτικὸν μέρος τοῦ ναοῦ τοῦ Ὀλυμπιείου ἐκυμάτιζον δύο μέλαιναι σημαῖαι περικυκλούμεναι παρ’ ἀνθρώπων σκυθρωπῶν· ἡ μία τῶν σημαιῶν ἔφερε τὴν ἐπιγραφήν, οἱ ξενηλατούμενοι Μακεδόνες, ἡ δὲ ἑτέρα οἱ ἀδικηθέντες Κρῆτες,
