— 40 ἐξῆλθον τῶν ναυπηγείων τῆς Σύρου 613 πλοῖα, αἱ δὲ τῆς ἀκτοπλοΐας ἐργασίαι ἐδιπλασιάσθησαν ἐν μιᾷ δεκαετία, καὶ οὕτως ἡ γενικὴ κίνησις τοῦ ἐμπορίου ἐξ 26,800,000 δραχμῶν ἀνῆλθεν εἰς 78,800,000.
Πᾶσαι αἱ πόλεις τεραστίως ηὐξάνοντο· αἱ Ἀθῆναι εἶχον τὸ 1843 περὶ τὰς 35,000 κατοίκων· ὁ Πειραιεὺς ἤρξατο προσλαμβάνων ὄψιν ἐμπορικῆς πόλεως· αἱ Πάτραι ἐτριπλασιάσθησαν καὶ ἡ Σῦρος ἐγένετο κέντρον εὐρυτάτου ἐμπορίου, καὶ ἰδίως τὸ τῶν σιτηρῶν, οὖσα δὲ ὁ κεντρικὸς σταθμὸς τοῦ ἐξ Εὐρώπης, Τουρκίας καὶ Αἰγύπτου ἐμπορίου ἐγένετο ταχέως ἡ κεντρικὴ ἐμπορικὴ ἀποθήκη τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης.
Ὡς ἐκ τῆς τοιαύτης ἀναπτύξεως τοῦ ἐμπορίου, αἱ κατὰ καιρὸν κυβερνήσεις ἤρξαντο νὰ συνομολογῶσι πρὸς τὰ ξένα Κράτη ἐμπορικὰς συνθήκας. Οὕτω δὲ τῇ 14 Ὀκτωβρίου 1837 ὑπεγράφη μεταξὺ τοῦ ἐν Λονδίνου πρεσβευτοῦ τῆς Ἑλλάδος Σπ. Τρικούπη καὶ τοῦ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὑπουργοῦ τῆς Ἀγγλίας Πάλμερστον ἡ περὶ ἐμπορίου καὶ ναυτιλίας ἑλληνοαγγλικὴ συνθήκη· τῇ 31 Ἰουλίου 1839 ὑπεγράφη ὑπὸ τοῦ ὑπουργοῦ Κ. Ζωγράφου καὶ τοῦ πρεσβευτοῦ τῆς Πρωσσίας Βρασιὲ Σαὶν-Σιμὼν ἡ μετὰ τῆς Πρωσσίας ἐμπορικὴ συνθήκη· τῇ 13 Σεπτεμβρίου 1840 ἡ μετὰ τοῦ Βελγίου διὰ τοῦ Ἀνδρέου Παΐκου καὶ τοῦ Βέλγου πρεσβευτοῦ Βενιαμὶν Μαρρύ· τῇ 12 Μαΐου 1841 ἡ μετὰ τῆς Σαξωνίας ἐμπορικὴ συνθήκη διὰ τοῦ Ἀνδρέου Παΐκου καὶ Ἑρρίκου δὲ Ζεσχάου, τῇ 20 Ἀπριλίου τοῦ 1842 ὑπουργοῦντος ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν τοῦ Ι. Ρίζου, ἐξεδόθη ἡ περὶ ναυτιλίας καὶ ἐμπορίου μετὰ τοῦ Ὄλδεμβουργ δηλοποίησις· τῇ 10 Φεβρουαρίου τοῦ 1843 ἡ ἐμπορικὴ μετὰ τῶν Κάτω Χωρῶν συνθήκη ἡ φέρουσα τὰς ὑπογραφὰς τοῦ ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν ὑπουργοῦ Πέτρου Δηληγιάννη καὶ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς ρηθείσης δυνάμεως Θεοδώρου Τράβερς· τῇ 31 Μαΐου 1843 ἡ μετὰ τῶν Ἀνσεατικῶν πόλεων ἐμπορικὴ συνθήκη ὑπογραφεῖσα ὑπὸ τοῦ Π. Δηλιγιάννη καὶ τοῦ ἐκτάκτου ἀπεσταλμένου καὶ πρεσβευτοῦ παρὰ τῇ Υ. Πύλῃ Πατρὶκ Κόλκουουν· τῇ 13 Δεκεμβρίου 1843 ἡ μετὰ τῆς Δανίας ἐμπορικὴ συνθήκη διὰ τοῦ Ἀνδρέου Μεταξᾶ, πρωθυπουργοῦ, καὶ τοῦ ἐκτάκτου ἀπεσταλμένου Ρεβεντλοῦ Κριμινίλ.
