μόλις τῷ 1862 ἐτέθη ὁ θεμέλιος λίθος ὁριστικοῦ καθιδρύματος τῆς Σχολῆς, τοῦ Πολυτεχνείου, κατὰ τὴν μεγάλην λεωφόρον τῶν Πατησίων, ὅπερ μόλις τῷ 1880 ἀπεπερατώθη.
Τὸ σχέδιον αὐτοῦ ἐχάραξεν ὁ Ἕλλην ἀρχιτέκτων κ. Λ. Καυταντζόγλους, χορηγούντων τῶν φιλογενῶν Ν. Στουρνάρη καὶ Μ. Τοσίτζα καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ εἰς τιμὴν τῆς Ἐργάνης Ἀθηνᾶς, ἤτοι πρὸς διδασκαλίαν καὶ ἀνάπτυξιν τῶν τεχνῶν ἐν Ἑλλάδι. Τὸ κτίριον τοῦτο, μεγαλοπρεπέστατον ἐκ πεντελησίου μαρμάρου ὅν, ἐστοίχισεν ὑπὲρ τὸ 1,400,000 δραχμῶν.
Τῷ 1840 ἐτέθη, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, καὶ ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ νῦν Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ «Εὐαγγελισμός», ὅστις ἀπεπερατώθη τῶν ἐργασιῶν ἀνασταλεισῶν, ἐλλείψει χρημάτων, τῷ 1862, τῆς Κυβερνήσεως ἐν ἔτει 1855 δούσης 100,000 δραχμῶν, ἐκ τῶν πρὸς ἀγαθοεργίας προωρισμένων κεφαλαίων. Ὁ ἀρχιτέκτων αὐτοῦ Δημ. Ζέζος, ὁ μετ’ αὐτὸν Χάνσεν, ὁ Κάλβος καὶ ὁ Βουλανζὲ προσεπάθησαν νὰ δώσωσι μέγαν ὄγκον, ἐξ οὗ καὶ ἡ ἀκουστικὴ αὐτοῦ ἐν πολλοῖς χωλαίνει. Ὁ ρυθμὸς τῆς ἀρχιτεκτονικῆς εἶναι ὀλίγον δυσδιάκριτος. Φαίνεται δὲ ἐρίζων ὁ Γοτθικὸς πρὸς τὸν Βυζαντινόν. Ἐδαπανήθησαν δὲ διὰ τὴν συμπλήρωσιν τοῦ ἔργου ὑπὲρ τὰς 700,000 δραχμῶν, ὧν τὸ μὲν ἥμισυ εἰσεπράχθη ἐκ διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν κτημάτων τῶν Ἀθηνῶν, τὸ δ’ ἕτερον ἥμισυ ἐκ συνεισφορῶν τῶν ὁμογενῶν. Ὁ βασιλεὺς δ’ Ὄθων ἔδωκε 20,000 δραχμῶν.
Τὰ ἀνάκτορα τῇ 25ῃ Ἰανουαρίου 1836 ἀρξάμενα, καταθέσαντος τὸν θεμέλιον λίθον τοῦ Λουδοβίκου, ἀπεπερατώθησαν μόλις τῷ 1838. ᾨκοδομήθησαν κατὰ τὸ σχέδιον τοῦ Βαυαροῦ ἀρχιτέκτονος Γκαίρτνερ. Εἶναι δὲ μέγα τετράγωνον οἰκοδόμημα ἐκ πεντελησίου μαρμάρου ἀνεπιτηδείως βεβαμμένου διὰ κιτρίνου χρώματος, καὶ ἔχουσι θέαν πληκτικὴν καὶ μονότονον μόνον πρὸς στρατῶνα προσομοιάζοντα. Ἡ κυρία ὄψις φέρει περίστυλον ἰωνικοῦ ρυθμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ μεσημβρινὴ καὶ ἡ ὀπισθία πρόσοψις εἶναι ἐπίσης ἥκιστα ἀρχαιοπρεπής. Ἐν τῷ μεγάλῳ δὲ προθαλάμῳ ὑπῆρχον εἰκόνες παριστῶσαι τὴν εἰς Ναύπλιον καὶ Ἀθήνας ἔλευσιν τοῦ Ὄθωνος, ἔργα τοῦ μεγάλου Βαυαροῦ καλλιτέχνου Κορνηλίου (Cornelius)
