βασιλέως, ἣν ἐψήφισεν ἤδη ἡ γερουσία καὶ ἀπέστειλε τῇ 26 Ἀπριλίου πρὸς τὸν βασιλέα Λουδοβῖκον ἡ διοικητικὴ ἐπιτροπή. Μετὰ τὴν ἐπίσημον ἐπικύρωσιν οἱ πληρεξούσιοι ἀναστάντες πάντες ἀνεβόησον ὁμοθύμως καὶ ἐπανειλημμένως: Ζήτω ὁ βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος Ὄθων ὁ Α′. Καὶ τὸ πλῆθος δὲ τῶν Ἑλλήνων περικυκλῶσαν τὸ παράπηγμα τῆς ἐθνοσυνελεύσεως, ὧν πολλοὶ εἰσώρμησαν εἰς αὐτό, καὶ μετὰ χαρᾶς δακρύων ἐπεβόων ἐπὶ πολὺ ἔξαλλοι ἐκ χαρᾶς: Ζήτω ὁ βασιλεὺς καὶ πανταχοῦ ἔν τε τῷ προαστείῳ καὶ τῷ Ναυπλίῳ φαιδροὶ περιήρχοντο καθ’ ὁμάδας οἱ Ἕλληνες ἀποβαλόντες τὸν φόβον ἐκ τῆς ἀβεβαίου πολιτικῆς τοῦ ἔθνους καταστάσεως ἅτε ἐλπίζοντες τὰ βέλτιστα ἐκ τοῦ βασιλέως. Διωρίσθησαν δὲ (19 Αὐγούστου) ὑπὸ τῆς διοικητικῆς ἐπιτροπείας, ἤτοι τῆς κυβερνήσεως, μετὰ ψήφισμα τῆς συνελεύσεως, ὁ ναύαρχος Ἀνδρέας Μιαούλης, ὁ στρατηγὸς Κώστας Μπότσαρης καὶ ὁ συνταγματάρχης Γενναῖος Κολοκοτρώνης ὅπως συνελθόντες εἰς ἐπιτροπὴν νἀπέλθωσιν εἰς τὴν βασιλεύουσαν τῆς Βαυαρίας καὶ προσενέγκωσι τὴν ἀφοσίωσιν καὶ ὑποτογὴ τοῦ ἔθνους πρὸς τὸν βασιλέα αὐτοῦ Ὄθωνα· ἀντὶ δὲ τοῦ Γενναίου μὴ δυνηθέντος νὰ μεταβῇ, ἀπῆλθεν ὁ Δ. Πλαπούτας. Ἐκόμισαν δ’ εἰς Μόναχον τό τε ψήφισμα τῆς ἐπικυρώσεως τῆς ἐκλογῆς ἐν πρωτοτύπῳ καὶ τὰς ἀναφορὰς τῆς συνελεύσεως περὶ ταχείας καθόδου τοῦ βασιλέως.
Μετά τινα χρόνον, οἱ περὶ τὸν Θήρσιον, φιλέλληνα βαυαρόν, ἀναλώμασι τοῦ Λουδοβίκου, τὴν Ἑλλάδα περιηγούμενον, ἀλλ’ ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον μετὰ τῶν Ἑλλήνων συγχρωτισθέντα, ὥστε νὰ ἀναμιγνύηται εἰς τὰ τῆς Ἑλλάδος, διέλυσαν τὴν ἐν Προνοίᾳ Ἐθνοσυνέλευσιν.
Μετὰ τὴν διάλυσιν τῆς ἐν Προνοίᾳ ἐθνοσυνελεύσεως ἐπῆλθε μεγίστη ἀναρχία. Διότι ἡ μὲν ἐθνοσυνέλευσις, ἥτις ἐν ὁμονοίᾳ ἦρξε τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς καὶ ἦτο ἡ μόνη ἄγκυρα τῆς τεταραγμένης ἑλληνικῆς πολιτείας, διελύθη· ἡ δὲ γερουσία, καίπερ καθ’ ὁλοκληρίαν καποδιστριακή, ἥτις ἠδύνατο οὐχ ἧττον νὰ εἶναι σκιὰ ἀρχῆς ὡς τοσάκις πρότερον, ἦτον διαλελυμένη ὑπὸ τῆς ἐθνοσυνελεύσεως· ἡ δὲ διοικητικὴ ἐπιτροπεία ἡ συνισταμένη ἐκ τοῦ Κουντουριώτου, Ὑψηλάντου, Ζαήμη, Κωλέττη, Πλαπούτα, Μεταξᾶ, Τρικούπη καὶ ἀντ’ αὐτοῦ τοῦ Ἀναγνώστου Λοιδωρίκη καὶ ἀντ’ αὐτοῦ τοῦ Κώστα
