ὑπουργοῦ Α. Βλαχοπούλου, ὅστις ἐγκαίρως πληροφορηθεὶς τὰ γενόμενα εἶχε σπεύσει εἰς τὰ Ἀνάκτορα· ἅμα ὅμως οὗτοι ἐξῆλθον καὶ ἀπεπειράθησαν νὰ ὁμιλήσωσι πρὸς τοὺς στρατιώτας προτρέποντες αὐτοὺς νὰ διαλυθῶσι, συνελήφθησαν, κατὰ διαταγὴν τοῦ Καλλέργη, καὶ ἀπεστάλησαν ὑπὸ κράτησιν εἰς τὸν στρατῶνα.
Ταὐτοχρόνως προσῆλθον καὶ οἱ περὶ τὸν Μακρυγιάννην καὶ τὸν διαλύσαντα τὴν πολιορκίαν τοῦ οἴκου τούτου ἀξιωματικὸν Σκυλοδημάκην. Ἐν τῇ διαλύσει ἐκείνῃ τῆς οἰκίας Μακρυγιάννη εἶχε φονευθῆ εἷς ἐνωμοτάρχης, τὸ μόνον θῦμα τῆς στάσεως, καὶ ἐπληγώθησαν δύο χωοοφύλακες ἐν τῇ ἐκπληρώσει τοῦ καθήκοντος αὐτῶν.
Ὁ βασιλεὺς μαθὼν τὴν σύλληψιν σοῦ Γαρδικιώτου καὶ τὴν τοῦ Βλαχοπούλου, παρὰ τὰς ἱκεσίας τῆς θρηνούσης βασιλίσσης, κρατούσης αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἐνδύματος, προσῆλθε μετὰ τοῦ Χές, πρός τι παράθυρον καὶ ἠρώτησε τὸν Καλλέργην, τί ἐζήτει.
«Μεγαλειότατε, ἀπεκρίνατο ὁ Καλλέργης, εὐδοκήσατε νὰ ἱκανοποιήσητε τὴν αἴτησιν τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ λαοῦ ὁμογνωμόνως ζητούντων Σύνταγμα». Ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίνατο ὀργίλως: «ἃς διαλυθῶσι καὶ θέλω μεριμνήσει περὶ τῆς αἰτήσεώς των» καὶ ἀπεσύρθη, ἐν ᾧ ὁ Χὲς, ποιησάμενος παρατηρήσεις τινὰς προὐκάλεσε τὰς ἀπειλὰς τοῦ Καλλέργη καὶ τὴν διαταγὴν αὐτοῦ ν’ ἀποσυρθῇ. Τότε ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλεν ἐκ τῆς ὀπισθίας θύρας τῶν Ἀνακτόρων τὸν διαγγελέα Στάϊνδορφ, ἵνα διατάξῃ τὸν λοχαγὸν τοῦ πυροβολικοῦ Σχινᾶν ὅπως προσέλθῃ μετὰ τῶν πυροβόλων.
Τότε στρατιωτικά τινα ἀποσπάσματα ἐκπεμφθέντα ὑπὸ τοῦ Καλλέργη κατέλαβον τὰς θύρας τῆς Τραπέζης τοῦ Κεντρικοῦ ταμείου καὶ τῶν Γραμματειῶν καὶ ἐξηνάγκασαν εἰς ὑποχώρησιν τὸν μοίραρχον τῆς χωροφυλακῆς Κουτσογιαννόπουλον, ὅστις μετά τινων ἱππέων χωροφυλάκων παρημπόδιζεν ἐν τῇ ὁδῷ Ἑρμοῦ τὸ εἰς τὰ Ἀνάκτορα διευθυνόμενον πλῆθος, ὅπερ τὸ κατ’ ἀρχὰς μὲν φόβῳ συσχεθὲν ἔμενεν ἀπαθές, εἶτα δὲ ἐγκαρδιωθὲν καὶ ὑπὸ τῶν ἀνδρείων Κρητῶν ὁπλαρχηγῶν καὶ πολεμιστῶν τῆς τελευταίας ἀτυχοῦς ἐπαναστάσεως, ἐζητωκραύγαζε: Ζήτω τὸ Σύνταγμα, Ζήτω ἡ Κρήτη! καὶ οἱ πάντες ἠσπάζοντο ἀλλήλους δακρύοντες.
