Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/185

185

ΟΘΩΝΟΣ

Οὕτω δὲ τὸ ὑπουργεῖον καὶ αὖθις ἔμεινεν ἀκέφαλον,^[1] προεδρεύοντος αὐτοῦ τοῦ βασιλέως καί, ἐκείνου κωλυομένου, τοῦ ἀρχαιοτέρου ὑπουργοῦ. Καὶ τὸ μὲν ἐκ τῆς παραιτήσεως τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ ὑπουργοῦ ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν χηρεῦον τοῦτο ὑπουργεῖον ἀνέλαβε τότε ὁ Δ. Χρηστίδης καὶ ἀντ’ αὐτοῦ τὸ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν ὁ Ι. Ρίζος, τὸ τῆς Δικαιοσύνης ὁ Γ. Ράλλης, καὶ τῇ 29ῃ Αὐγούστου τὸ ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν ὑπουργεῖον ὁ Ἀλ. Βλαχόπουλος, παραιτηθέντος τοῦ Μεταξᾶ. Μετὰ παρέλευσιν δ’ ἑνὸς καὶ πλέον ἔτους, τῇ 9ῃ Νοεμβρίου 1842, ἀντὶ τοῦ Τισσαμενοῦ ὑπουργὸς ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν διωρίσθη ὁ Ν. Σιλήβεργος, καὶ μετά τινας ἡμέρας, παυθέντος καὶ τούτου, προσωρινῶς ὁ Γ. Δ. Ράλλης. Διὰ τῶν προσώπων τούτων διῴκησεν ὁ Ὄθων ἀπὸ τῆς παραιτήσεως τοῦ Μαυροκορδάτου μέχρι τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ὅτε ἠναγκάσθη νὰ ὑπογράψῃ τὸ Σύνταγμα.

Οὕτω λοιπὸν τὸ προσδοκώμενον ἐκ τῆς πρωθυπουργίας Ἕλληνος πρωθυπουργοῦ ἀγαθὸν ἐναυάγησε· διότι οὐδέν ἦτο δυνατὸν νὰ

---

1. Ἰδὲ Ν. Δραγούμη ἔνθ’ ἀνωτέρω Τόμ, 2. Αὐτόθι σελ. 50 – 51· ἰδοὺ ἡ παραίτησις τοῦ Μαυροκορδάτου:

   «Μεγαλειότατε,

   «Καὶ πρότερον προφορικῶς καὶ ἐγγράφως ἔλαβα κατ’ ἐπανάληψιν τὴν τόλμην νὰ θέσω εὐσεβάστως ὑπ’ ὄψιν τῆς Υ. Μ. τὸ ἀσυμβίβαστον Ὑπουργοῦ μὴ ἔχοντος τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ Βασιλέως, καὶ πρὸ τριῶν ἡμερῶν, Βασιλεῦ, ταπεινότατα παρεκάλεσα τὴν Υ. Μ νὰ εὐδοκήσῃ ν’ ἀποφασίσῃ τὴν μεταρρύθμισιν τοῦ παρόντος Ὑπουργείου. Ἤδη ἀπὸ τὸν αὐτὸν λόγον κινούμενος καὶ βλέπων πραγματικῶς τὸν ὁποῖον ἡ ὑπηρεσία τρέχει κίνδυνον ἐντελοῦς παραλυσίας, ἀναγκάζομαι, Βασιλεῦ, νὰ φέρω εὐσεβάστως εἰς τοὺς πόδας τῆς Υ. Μ. τὴν παραίτησίν μου ἀπὸ τὴν ὑπουργικὴν θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν εὐδοκήσατε νὰ μὲ καλέσητε, παρακαλῶν θερμότατα νὰ ἐπιταχύνητε τὴν ἀντικατάστασίν μου δι’ αὐτὸ τὸ συμφέρον τοῦ θρόνου καὶ τῆς ὑπηρεσίας.

   Μένω κτλ.

   Ἐν Ἀθήναις, τῇ 8ῃ Αὐγούστου 1841.

   »Α. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ»

   Ἐκ τῆς ἐπιστολῆς ταύτης φαίνεται ὅτι καὶ πρότερον (τῇ 6ῃ Αὐγούστου) ὑπέβαλε τὴν παραίτησιν αὐτοῦ, ἀλλὰ δὲν ἐγένετο δεκτή.