ἐμφανὴς τοῖς πᾶσιν ἡ συγγένειά της πρὸς τὴν μουσικὴν τῶν πάλαι ἡμῶν προγόνων καὶ θὰ σαφηνισθῶσι, κατὰ τὸν σοφὸν Κοραῆν, πολλὰ μέρη αὐτῆς διατελοῦντα νῦν αἰνιγματώδη. Τότε ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ λυθῇ ὁριστικῶς διὰ τὴν ἡμετέραν μουσικὴν καὶ τὸ ζήτημα τῆς πολυφωνικῆς συμφωνίας, ἥτις εἶνε ὁμολογουμένως ἔργον τῶν νεωτέρων χρόνων.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν εἶχον βεβαίως τὴν ἁρμονίαν ὡς σύστημα, ἀλλὰ δὲν ἐστεροῦντο παντάπασι καὶ τῆς βάσεως αὐτῆς. Τοῦτο τοὐλάχιστον μαρτυροῦσιν αἱ παρ’ αὐτοῖς ἀπαντῶσαι διὰ τεσσάρων καὶ διὰ πέντε συμφωνίαι, αἵτινες οὐδὲν ἄλλο ἦσαν ἢ τὰ σημερινὰ accords. Ἡ ἐθνικὴ ἄρα μουσική μας εἶνε, ὡς πρὸς τὸ διατονικὸν καὶ ἁρμονικὸν ἰδίᾳ γένος της, ἐπιδεκτικὴ συστηματικῆς ἁρμονίας, ὡς ἡ Εὐρωπαϊκή. Ὅταν δὲ οὕτως εἰς τὸν μελῳδικὸν αὐτῆς πλοῦτον προστεθῇ καὶ ἡ νεωτέρα πολυφωνικὴ συμφωνία, ἥ τε φωνητικὴ καὶ ἡ ἐνόργανος, τότε οὐδεμία ἀμφιβολία δύναται νὰ ὑπάρξῃ, ὅτι ἡ ἐθνικὴ ἡμῶν μουσικὴ θ’ ἀποβῇ καὶ δι’ ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας καὶ δι’ ὁλόκληρον τὸν πεπολιτισμένον κόσμον πάγκαλόν τι χρῆμα.
Τὶ δὲ εἶνε ἀπέναντι τῶν ἡμετέρων μελῳδιῶν τὰ Οὑγγρικά, Πολωνικὰ καὶ Ρωσσικὰ ἐκεῖνα μελίσματα, ἅτινα συνεξυφάναντες εἰς τὰ συμφωνικά των ἔργα, ὡς motifs dominants, ὁ Lizst, ὁ Chopin καὶ ὁ Rubinstein ἐκίνησαν δι’ αὐτῶν τὸν θαυμασμὸν τῆς ἑσπερίας Εὐρώπης; Ἀποκαθάρατε καὶ ἀποκαταστήσατε εἰς τὸ ἀρχαῖον αὐτῶν κάλλος τὰς ἐθνικάς μας μελῳδίας καὶ παράδοτε εἶτα αὐτὰς εἰς μουσουργοὺς δοκίμους, ὅπως τὰς χρησιμοποιήσωσιν εἰς συμφωνικά των ἔργα, καὶ τότε θὰ ἴδητε, ὁποῖα καλλιτεχνήματα θὰ παραχθῶσιν οὕτω, καλλιτεχνήματα διανοίγοντα νέους μουσικοὺς ὁρίζοντας πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν οὐ μόνον τῶν μουσουργῶν των, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἔθνους ἡμῶν ὁλοκλήρου.
Πρὸς τοῦτο δὲ ὁ ἡμέτερος Σύλλογος θὰ φροντίσῃ νὰ
