Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/99

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
97
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

αὐτὸς ἀπεκρίθη, ὅτι δὲν δύναται νὰ τοῦ χορηγήσῃ τὸ ζητούμενον, διότι δὲν ἔβαλεν εἰσέτι εἰς τάξιν τὰς ὑποθέσεις του. Ἡ ἄρνησις αὕτη ἐπείραξε τοὺς ἱππεῖς καὶ ἐπαραπονέθηκαν εἰς τὸν Καραϊσκάκην, ὁ ὁποῖος ἔδειξε τὴν δυσαρέσκειάν του καὶ τοὺς ἐφανέρωσεν ὅτι συμπάσχει καὶ ὁ ἴδιος.

Μ’ ὅλον τοῦτο ὁ Καραϊσκάκης ἐνεργοῦσεν ἀκούραστα τὰ καθήκοντά του, καὶ εὐχαριστούμενος διὰ τὰς καθ’ ἡμέραν προστιθεμένας νέας δυνάμεις, ἐνησχολεῖτο προθύμως εἰς τὴν διευθέτησιν αὐτῶν, ἐπέβλεπε πανταχοῦ καὶ διοίκει τὸ στράτευμα τόσον τακτικὰ, ὥστε ὅλοι ἐθαύμαζον τὴν φρόνησιν καὶ δραστηριότητά του. Καὶ τῷ ὄντι ὁ Καραϊσκάκης ἦτον πρῶτος ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας ἀρχηγούς, ὅστις ἔλαβεν ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν του διὰ μιᾶς δεκαπέντε περίπου χιλιάδας στράτευμα καὶ τὸ διοίκησε μὲ τὴν μεγαλητέραν τάξιν, ἐμπειρίαν καὶ φρόνησιν.

Ἀλλ’ ὅσον εὐχάριστος ἦτον ἡ κατάστασις τοῦ στρατοπέδου, τόσον ἀθλία ἐπαρουσιάζετο ἐκείνη τῶν πολιορκουμένων. Ἀνήγγειλαν κατ’ ἐπανάληψιν εἰς τὸν ἀρχηγὸν ὅτι ἐξέλιπον διόλου σχεδὸν καὶ αἱ τροφαὶ καὶ τὸ νερὸν καὶ τὰ ἰατρικὰ διὰ τοὺς πληγωμένους καὶ ἀσθενεῖς, ὥστε εὑρίσκοντο εἰς τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν. Τοῦτο ἔδωκεν αἰτίαν εἰς τὸν Καραϊσκάκην νὰ συγκροτήσῃ συμβούλιον περὶ τῆς Ἀκροπόλεως. Συνῆλθον λοιπὸν εἰς τὴν σκηνήν του μέρος τῶν προκριτωτέρων ἀξιωματικῶν καὶ ὁ Κόχραν. Γενομένης δὲ συζητήσεως περὶ τοῦ τρόπου καθ’ ὃν θέλουν δυνηθῆ νὰ ἐπιταχύνωσι τὴν διάλυσιν τῆς πολιορκίας, ὁ Καραϊσκάκης ἐπρόβαλεν ὅτι νομίζει τῆς πρώτης ἀνάγκης τὸ νὰ κυριευθῇ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας τὸ μοναστήριον τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος εἰς Πειραιᾶ· διότι μὲ τοῦτο ἤθελον πέσει εἰς τὴν ἐξουσίαν των καὶ ὅλα τὰ περὶ αὐτὸ ὀχυρώματα, ὥστε τὸ εἰς Κερατζίνι στρατόπεδον ἤθελεν ἑνωθῇ μὲ τὸ εἰς Φαληρέα, καὶ τότε ὅλοι ὁμοῦ ἤθελον εἶναι εἰς κατάστασιν νὰ ἐπιχειρήσωσι κᾀνὲν κίνημα γενικὸν κατὰ τοῦ ἐχθρικοῦ στρατοπέδου μὲ ἐλπίδα ἐπιτυχίας. Ὁ Κόχραν ἐζήτησε ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸν νὰ τοῦ εἰπῇ τί νὰ πράξῃ, ἢ πῶς νὰ κατασταθῇ ὠφελιμώτερος εἰς ἐκτέλεσιν τοῦ προβαλλομένου σχεδίου, ὁ δὲ Καραϊσκάκης κολακευθεὶς ἀπὸ τὸν εὐγενῆ τρόπον τοῦ Κόχραν, ἀπεκρίθη ὅτι ἀφιερώνει εἰς αὐτὸν τὴν κατεδάφιση τοῦ μοναστηρίου· διότι τὸν νομίζει ὑπέρτατον τῶν μηχανικῶν καὶ τολμηρότατον ἐκτελεστὴν καὶ τῶν πλέον ἐπικινδύνων ἐπιχειρήσεων.

Ἀφ’ οὗ ἐνεκρίθη αὐτὸ τὸ σχέδιον, ὁ Κόχραν ἐζήτησε νὰ ἰδῇ τὴν θέσιν τοῦ μοναστηρίου· καὶ ὁ Καραϊσκάκης τὸν ὡδήγησεν εἰς ἕνα ὠχυρωμένον λόφον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἠδύνατο νὰ ἰδῇ καὶ τὴν θέσιν ταύτην καὶ τὸ λοιπὸν στρατόπεδον. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ Κόχραν δὲν ἐνόμισεν ἱκανὰς ὅσας παρατηρήσεις ἔκαμεν ἀπὸ αὐτὸν τὸν λόφον καὶ ἐζήτησε νὰ ὁδηγηθῇ πλησιέστερον, ὁ Κα-