ἐλυπήθησαν μεγάλως διότι δὲν ἠδυνήθησαν νὰ συμπράξωσιν εἰς ἓν σχέδιον, τὸ ὁποῖον ἔμελλεν ἴσως νὰ ἐπιφέρῃ τὸν ὄλεθρον τοῦ ἐχθροῦ. Ὁ Ὀμὲρ πασσᾶς, ἀρχηγὸς τῶν Τούρκων εἰς τὴν ἐκστρατείαν ταύτην, τόσον ἐξεπλάγη διὰ τὴν αἰφνίδιον παρουσίαν τοῦ Καραϊσκάκη καὶ διὰ τὸ τόσον τολμηρὸν τοῦτο ἐπιχείρημα, ὥστε τὴν ἑπομένην ἡμέρα τοὺς μὲν στρατιώτας, τοὺς ὄντας εἰς νυκτερινὴν φυλακήν, ἀπεκεφάλισε διότι δὲν ἐνόησαν τὴν διάβασιν τῶν Ἑλλήνων, εἰς δὲ τὰς θέσεις του ὠχυρώθη καλλίτερον καὶ συγχρόνως ἔστειλε καὶ διὰ νέαν βοήθειαν, ὡς ἀπὸ αὐτομόλους ἐγένετο φανερόν.
Ἐνταῦθα ἂς ὀπισθοδρομήσωμεν ὀλίγον διὰ νὰ ἀναφέρωμεν τί ἔπραξεν ὁ Ὁμὲρ πασᾶς, ἅμα ἔφθασεν εἰς Δίστομον, καὶ πῶς τὸν ἀντέκρουσαν οἱ φυλάττοντες ταύτην τὴν θέσιν Ἕλληνες. Ὁ Ὁμὲρ πασᾶς διωρίσθη νὰ ὑπάγῃ νὰ λύσῃ τὴν πολιορκίαν Σαλώνων, ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν ἐτόλμα νὰ εἰσβάλῃ εἰς ταύτην τὴν ἐπαρχίαν, ἀφίνων τρόπον τινὰ εἰς τὰ ὀπίσθιά του τοὺς εἰς Δίστομον Ἕλληνας, ἀπεφάσισε νὰ κινηθῇ πρῶτον κατ’ αὐτῶν διὰ νὰ τοὺς καταστρέψῃ καὶ νὰ κάμῃ ἀσφαλῆ τὴν διάβασίν του. Ἑτοιμάσας λοιπὸν τὰς δυνάμεις του μετέβη τὴν δεκάτην ἕκτην τοῦ Ἰανουαρίου εἰς Δίστομον, πλησίον τοῦ ὁποῖου καὶ ἐστρατοπέδευσε. Θέλων δὲ νὰ δοκιμάσῃ τὰς δυνάμεις τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ὁδηγηθῇ ἑπομένως εἰς τὴν ὁποίαν ἐμελέτα νὰ κάμῃ ἐπίθεσιν, ἔπεμψεν ἓν σῶμα πεζῶν καὶ ἱππέων διὰ νὰ ἀκροβολισθῇ μὲ αὐτούς, Ἰδὼν δὲ ὅτι αἱ δυνάμεις ἦσαν ὀλιγώταται, ἀπεφάσισε νὰ κάμῃ τὴν ἑπομένην ἡμέραν γενικὴν εἰς τὸ χωρίον ἔφοδον.
Ἅμα ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, ἤρχισεν ὁ κανονιοβολισμός· ἓν μέγα κανόνιον, τοποθετημένον ὀλίγον μακρύτερον βολῆς τουφεκίου ἀπὸ τὸ χωρίον, διευθύνετο ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰς τὸν κατὰ πρόσωπον τοῦ χωρίου τότε νεωστὶ κατασκευασθέντα πύργον. Ἀφ’ οὗ ἔγεινεν ἱκανὴ βλάβη τόσον εἰς αὐτόν, καθὼς καὶ εἰς ἄλλας τινὰς οἰκίας, ἐδόθη τὸ σημεῖον τῆς ἐφόδου. Ὅλοι οἱ ἐχθροὶ ἀλαλάζοντες καὶ τουφεκίζοντες ἐπιπίπτουν εἰς τὸ χωρίον ἀπὸ τρία διάφορα μέρη· ἀπὸ μὲν τὰ δεξιὰ οἱ Ἀλβανοί, ἔχοντες ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Καρεμφίλμπεην, ἀδελφὸν τοῦ εἰς Ἀράχωβαν φονευθέντος Μουσταφάμπεη, ἀπὸ δὲ τὰ ἀριστερὰ οἱ Γκέκηδες ὑπὸ τὸν Ὀσμὰν πασᾶν, κατὰ πρόσωπον δὲ αὐτὸς ὁ Ὁμὲρ πασᾶς μὲ τοὺς Χαλντούπηδες. Ὅλοι εἰσῆλθον ταὐτοχρόνως εἰς τὸ χωρίον καὶ ἐκυρίευσαν τὰς πλειοτέρας οἰκίας, τὰς ὁποίας δὲν ἐδύναντο νὰ κατέχωσιν οἱ Ἕλληνες, ὡς ὄντες ὀλίγοι. Ἐφώρμησαν ἔπειτα καὶ εἰς ἐκείνας, εἰς τὰς ὁποίας ἦσαν κλεισμένοι οἱ Ἕλληνες, ὥστε κατήντησαν εἰς μερικὰς ν’ ἀποσπῶσι τὰ ξύλα τῆς στέγης καὶ νὰ κρημνίζωσι τὰς κεραμίδας. Ἀπὸ τοὺς φυλάττοντας τὴν ἐπὶ τοῦ λόφου ἐκκλησίαν Ἕλληνας (ἐπειδὴ δὲν ἐπῆγαν κατ’ αὐτῶν ἐχθροὶ) κατέβησαν μερικοὶ πρὸς βοήθειαν τῶν πολεμούντων εἰς τὰς οἰκίας. Συνέβη