κην τοῦ στρατοπέδου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ὑποδεικνύων τὴν βίαν, ἐπέμενεν ἕως οὗ τελευταῖον ὁ Σεφάκας ἔδειξεν ὅτι ἐπείσθη νὰ δώσῃ μέρος διὰ τροφὴν τοῦ στρατοπέδου. Εἰς τὴν φιλονεικίαν ταύτην ὁ Σεφάκας, ὑποθαλπόμενος ἀπὸ τοὺς Σουλιώτας, τοὺς ὁποίους ἠδυνήθη νὰ ἑλκύσῃ πρὸς τὸ μέρος του, ἐναντιώθη μὲ πολλὴν σκληρότητα εἰς τὸν Καραϊσκάκην, ὥστε εἶπον ἀμοιβαίως ὁ εἰς πρὸς τὸν ἄλλον πολλὰ σκληροὺς καὶ πειρακτικοὺς λόγους.
Ὁ Σεφάκας ἔχων σταθερὰν ἀπόφασιν νὰ ἐναντιωθῇ εἰς τὸν Καραϊσκάκην διὰ τὰ γεννήματα καὶ ἔχων ἀνάγκην ὑποστηρίξεως, ἀφ’ οὗ ματαίως ἐζήτησε τὴν συνδρομὴν πολλῶν στρατηγῶν καὶ ἀξιωματικῶν ἐκ τῶν μετὰ τοῦ Καραϊσκάκη, κατώρθωσε νὰ ἐπιτύχῃ τοῦτο ἀπὸ τοὺς Σουλιώτας ἀρχηγούς· οἱ ἀρχηγοὶ οὗτοι καὶ πρὸ πάντων ὁ Λάμπρος Βέϊκος, ὁ ὁποῖος ἐθεωρεῖτο κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχὴν ὡς ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ σώματος, ἐνηγκαλίσθησαν προθύμως τοῦ Σεφάκα τὸ πρόβλημα καὶ ἀντέστησαν προφανῶς εἰς τὸν Καραϊσκάκην. Ὁ Σεφάκας διὰ νὰ κάμῃ στερεωτέρας τὰς μετ’ αὐτῶν σχέσεις του, τοὺς ἐπροσκάλεσεν εἰς Ἁρτοτίναν, ὅπου εἶχε τὴν κατοικίαν του, καὶ παρεκάλεσε τὸν Λάμπρον Βέϊκον διὰ νὰ γένῃ ἀνάδοχος τοῦ νεογεννήτου τέκνου του. Ἐνῷ λοιπὸν αὐτοὶ ἐνησχολοῦντο εἰς ταῦτα, ὁ Καραϊσκάκης σκοπεύων νὰ μεταβῇ εἰς τὰ μέρη τῆς Λειβαδείας, ἀπεφάσισε νὰ συστήσῃ στρατόπεδα εἰς τὰ πέριξ τῆς Ναυπάκτου διὰ νὰ προφυλάξῃ τὰς ἐπαναστατημένας ἐπαρχίας. Διώρισε λοιπὸν τὸν μὲν Γιώτην Δαγκλῆν εἰς Βελβίτζενα, τὸν δὲ Γιαννούσην εἰς Παλαιοξάρι· ἔστειλε συγχρόνως καὶ τὸν Δῆμον Τζέλιον εἰς Λεσίνι διὰ νὰ πιάσῃ αὐτὴν τὴν νῆσον καὶ νὰ τὴν κάμῃ κέντρον τρόπον τινὰ τῶν κατὰ τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα κινημάτων. Αὐτὸς δὲ ἐφοδιάσας τὸ στράτευμα μὲ τροφὰς τὰς ὁποίας ἔλαβεν ἀπὸ τὰς ἀποθήκας τοῦ Σεφάκα, ἐκίνησε διὰ τῆς ποταμιᾶς Λιδωρικίου πρὸς Μαυρολιθάρι, εἰδοποιήσας συγχρόνως καὶ τοὺς Σουλιώτας ἀρχηγοὺς διὰ νὰ συνακολουθήσωσιν. Ἀλλ’ αὐτοὶ δὲν ἠθέλησαν νὰ ἔλθωσιν ὁμοῦ μὲ αὐτόν· μετέβησαν δὲ κατ’ εὐθεῖαν εἰς Σάλωνα.
Ὁ Καραϊσκακης ἀπεφάσισε νὰ διαβῇ πλησίον τῆς ἐπαρχίας Νέων Πατρῶν μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ δυνηθῇ νὰ λάβῃ τροφὰς ἀπὸ αὐτήν· εἶχε δὲ γράψει πρὸς τοὺς κατοίκους αὐτῆς, ὅτι ἂν δὲν ἤθελον προμηθεύσει τροφὰς εἰς τὸ στρατόπεδον, ἤθελε κινηθῆ κατ’ αὐτῶν. Οἱ Τοῦρκοι ἦσαν ἀδύνατοι κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχὴν καὶ ἤθελεν ἐπιτύχει νὰ τοὺς διώξῃ, ἂν ἤθελε κάμει κίνημα κατ’ αὐτῶν· ἐπειδὴ ὅμως εἶχε προσκληθῇ παρὰ τῆς Διοικήσεως διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Ἀττικήν, ὅπου ἐκινδύνευεν ἡ Ἀκρόπολις, δὲν ἔκρινε συμφέρον νὰ βραδύνῃ περιπλεκόμενος εἰς τοιοῦτον σημαντικὸν ἐπιχείρημα. Ὅθεν ἀφήσας ἕνα ἐπιστάτην εἰς Λάζον διὰ νὰ λάβῃ τὰς παρὰ τῶν κατοίκων τῆς