Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/52

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
50
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

καὶ τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα, συνετέλεσεν εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἐκστρατείας καὶ ἐμψύχωσε τοὺς περὶ τὸν Καραϊσκάκην.

Μέγα μέρος τῶν ἐν Κορίνθῳ ὑπὸ διαφόρους ὁπλαρχηγοὺς συνελθόντων στρατευμάτων νομίζον ὅτι ἀδικεῖτο εἰς τοὺς μισθούς του ἀπὸ τοὺς πρωτίστους Σουλιώτας ἀρχηγούς, ἀπεχωρίσθη ἀπὸ αὐτούς· συσσωματωθὲν δὲ καὶ συνδεθὲν μὲ ὅρκους καὶ ἄλλους δεσμοὺς ὠνομάσθη Ἡπειρωτοσουλιωτικὸν σῶμα καὶ ἀπεφάσισε ν’ ἀκολουθήσῃ τὸν Καραϊσκάκην, τῆς βοηθείας τοῦ ὁποίου ἐνόμισεν ὅτι εἶχεν ἀνάγκην. Οἱ συγκροτοῦντες τοῦτο τὸ σῶμα ἥρπασαν ἱκανὸν μέρος σταφίδων ἀνῆκον εἰς ἰδιώτας Κορινθίους διὰ νὰ πληρωθῶσι μισθούς, χρεωστουμένους εἰς αὐτοὺς παρὰ τῆς Διοικήσεως ἢ παρὰ τῶν ἀρχηγῶν των. Ὑποπτεύοντες δέ τινα καταδρομὴν ἐπρόβαλον εἰς τὸν Καραϊσκάκην νὰ τὸν συνακολουθήσωσιν ἐπὶ ὑποσχέσει τοῦ νὰ ὑπερασπισθῇ τὰ ὁποῖα ἐνόμιζον ὅτι εἶχον δίκαια. Ὁ Καραϊσκάκης νομίζων ὅτι δὲν ἦτον ὅλον τὸ ἄδικον ἀπὸ μέρος των καὶ ἐπειδὴ μὲ τὴν συνδρομὴν αὐτῶν ἠδύνατο νὰ βάλῃ εἰς ἐνέργειαν τὴν ὑπὲρ τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος ἐκστρατείαν, ἐδέχθη εὐχαρίστως τὸ πρόβλημά των, ὑποσχεθεὶς νὰ διορθώσῃ τὸ πρᾶγμα ἀπὸ μέρους τῆς Κυβερνήσεως.

Ἐνῷ δὲ ἐγίνοντο ταῦτα, ὁ Φαβιέρος μείνας ἀρκετὸν καιρὸν εἰς Ἀμπελάκι ἄπρακτος, διὰ νὰ παύσῃ τὴν κατακραυγὴν τῶν ἀνθρώπων ὅτι δὲν λαμβάνει μέρος εἰς τὸν πόλεμον, ἀπεφάσισε νὰ κινηθῇ εἰς κἀνὲν ἐπιχείρημα. Ἐλθὼν λοιπὸν εἰς Ἐλευσῖνα ἐπρόβαλεν εἰς τὸν Καραϊσκάκην ὅτι ἐσχεδίασε νὰ ἐπιπέσῃ εἰς τοὺς εἰς Θήβας στρατοπεδευμένους ἐχθροὺς καὶ ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ λάβῃ συμβοηθοὺς εἰς τὸ ἐπιχείρημά του ἕως τριακοσίους ἀτάκτους στρατιώτας. Ὁ Καραϊσκάκης μαθὼν ὅτι ἡ διάβασις τοῦ στρατεύματος ἔμελλε νὰ γένῃ ἀπὸ τόπον πεδινὸν καὶ γνωρίζων τὸν χαρακτῆρα καὶ τὴν συνήθειαν τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν, παρέστησεν εἰς τὸν Φαβιέρον τὸ δυσκατόρθωτον τῆς ἐπιχειρήσεως, τοῦ ἐπρόσθεσε δὲ· «Ἄν κατορθώσῃς νὰ διώξῃς τοὺς Τούρκους ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Θηβῶν καὶ νὰ τὴν κυριεύσῃς, δυσκόλως μέν, ἴσως ὅμως δυνηθῇς νὰ τὴν διαφυλάξῃς εἰς δευτέραν ἐχθρικὴν συμπλοκήν· ἐὰν ὅμως ἀποτύχῃς, ὀλίγους τῶν τακτικῶν θέλεις διασώσει διωκομένους εἰς τὴν πεδιάδα ἀπὸ τὸ ἱππικὸν τῶν ἐχθρῶν». Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ Φαβιέρος ἐπέμενεν, ὁ Καραϊσκάκης, διὰ νὰ μὴ λέγεται ὅτι ἐμπόδισε τὸ πρᾶγμα ἀπὸ κακοβουλίαν του, παρεχώρησε καὶ διέταξε τὸν Δ. Καλλέργην καὶ Στέφον Σέρβον (τοὺς ὁποίους ὀνομαστὶ ἐζήτησεν ὁ Φαβιέρος) νὰ παραλάβωσι τοὺς στρατιώτας των, ὄντας ἕως τριακοσίους, καὶ νὰ ἀκολουθήσωσι τὸν Φαβιέρον εἰς τοῦτο τὸ ἐπιχείρημα.

Τὴν ἐννάτην λοιπὸν τοῦ Ὀκτωβρίου οἱ δύω οὗτοι ἀξιωματικοὶ κινήσαντες ἀπὸ Ἐλευσῖνα καὶ ἑνωθέντες εἰς Κούντουρα μὲ τοὺς τακτικούς, ἐπρο-