Σελίδα:Η βιογραφία του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη.djvu/42

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
40
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Οἱ ἐχθροὶ τοῦ Καραϊσκάκη, ἐκ τῶν ὁποίων τινὲς εὑρίσκοντο καὶ εἰς τὸ ἴδιον στρατόπεδόν του, ἐπιθυμοῦντες ν’ ἀφαιρέσωσι ἀπὸ αὐτὸν τὴν ἀρχηγίαν καὶ ἀποτυχόντες τοῦ νὰ τὸ κατορθώσωσι διὰ τῆς Κυβερνήσεως, ἔβαλαν πρὸ ὀφθαλῶν νὰ διαλύσωσι τὸ στρατόπεδον, διὸ καὶ ἐζήτουν ἀφορμήν, ἥτις κατὰ δυστυχίαν δὲν ἄργησε νὰ παρουσιασθῇ. Ὁ Κιουταχῆς ἔγραψε διαταγὰς πρὸς τοὺς κατοίκους τῶν χωρίων τῆς Ἀττικῆς (οἱ ὁποῖοι ἦσαν μὲν ὑποτεταγμένοι εἰς τοὺς Τούρκους, συνεννοοῦτο ὅμως τινὲς ἐξ αὐτῶν καὶ μὲ τοὺς Ἕλληνας) ὅτι ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν ἐκστρατεύει εἰς Ἐλευσῖνα διὰ νὰ καταστρέψῃ τοὺς ἐκεῖ ἐμφωλεύοντας Ἕλληνας, γνωστοποιεῖ δὲ τοῦτο εἰς τοὺς κατοίκους διὰ νὰ μή δειλιάσωσιν ἀπὸ τὸ κίνημα, ἀλλὰ νὰ μένωσιν ἥσυχοι εἰς τὰ χωρία των. Τὰ γράμματα ταῦτα ἐφέρθησαν εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Καραϊσκάκη. Συνέβη δὲ ταὐτοχρόνως νὰ ἔλθῃ καὶ ἑτέρα εἴδησις περὶ τῆς ἐκστρατείας ταύτης ἀπὸ τὸ ἴδιον στρατόπεδον τοῦ Κιουταχῆ. Ὥστε οἱ ἐχθροὶ τοῦ Καραϊσκάκη, οἱ ὁποῖοι ἐπεθύμουν τοῦ στρατοπέδου τὴν διάλυσιν, ἐπαρουσίαζον εἰς τοὺς στρατιώτας μέγιστον τὸν κίνδυνον, ἐὰν δὲν προλάβωσι νὰ φύγωσιν ἀπὸ Ἐλευσῖνα, καὶ τὸν ὄλεθρον ἄφευκτον, ἂν πολιορκηθῶσιν. Ὁ Καραϊσκάκης ἐπροσπάθησε νὰ ἐμπνεύσῃ θάρρος εἰς τοὺς στρατιώτας· βλέπων ὅμως ὅτι ὁ θόρυβος ἐγίνετο ἀπὸ στιγμὴν εἰς στιγμὴν μεγαλήτερος, ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς ἀξιωματικοὺς τοῦ στρατοπέδου καὶ τοὺς παρεκίνησεν, ἐὰν δὲν θέλωσι νὰ μείνωσιν εἰς τὴν θέσιν των διὰ νὰ πολεμήσωσι τὸν ἐχθρόν, τοὐλάχιστον ἃς ὑπομείνωσιν εἰς τὸ στρατόπεδον, ἕως οὗ νὰ ἰδῶσιν ἐρχόμενον τὸν ἐχθρόν, καὶ τότε δύνανται χωρὶς ἐντροπὴν νὰ μεταβῶσιν εἰς ἄλλο ὀχυρώτερον μέρος. Ἐνῷ ἐγίνοντο αἱ συνομιλίαι αὗται, ἤρχοντο ἀγγελίαι ἀπὸ στιγμὴν εἰς στιγμὴν ὅτι οἱ στρατιῶται λειποτακτοῦσιν ἀδιακόπως ἀπὸ τὸ στρατόπεδον· οἱ ἐπιθυμοῦντες μάλιστα τὴν διάλυσιν τοῦ στρατοπέδου ἐπαρουσίαζαν τὴν λειποταξίαν μεγαλητέραν καὶ τὸν κίνδυνον σημαντικώτερον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Καραϊσκάκης ἐπιμένων δὲν ἔδιδε γνώμην νὰ φύγωσι, τινὲς τῶν ἀξιωματικῶν προσκαλοῦντες καὶ τοὺς ἄλλους εἰς τὴν φυγὴν ἐνώπιον τοῦ Καραϊσκάκη, εἶπον ὅτι δὲν κάθονται νὰ γένωσι θύματα τῆς φιλοδοξίας τοῦ Καραϊσκάκη, τότε ὁ Καραϊσκάκης ἀπεκρίθη μὲ ἀγανάκτησιν «Πηγαίνετε ὅπου ἀγαπᾶτε. Ὁ Καραϊσκάκης θέλει ἐπιμείνει εἰς τὴν θέσιν του, καὶ ἃς χαθῇ. Ὅταν ὅμως σᾶς ἐρωτήσωσιν οἱ ἄνθρωποι τὶ ἐκάμετε τὸν ἀρχηγόν σας, εἰπέτε ὅτι τὸν παρεδώσαμεν εἰς τοὺς ἐχθρούς, διότι δὲν ἠθέλησε νὰ γένῃ ἀρχηγὸς τῆς λειποταξίας». Ὁ λόγος οὗτος ἐκφωνηθεὶς μὲ τόνον καὶ πάθος, ὁποῖον ἀπαιτοῦσεν ἡ περίστασις, ἔκαμε ζωηρὰν ἐντύπωσιν εἰς ὅλους τοὺς παρευρεθέντας ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιώτας, δὲν ἠμπόρεσεν ὅμως νὰ ἐμποδίσῃ καὶ τοὺς ἐνεργοῦντας τὴν διάλυσιν τοῦ στρατοπέδου. Αὐτοὶ παρασύραντες καὶ τοὺς στρατιώτας