καὶ αὖθις νὰ ἀκροβολισθῇ. Ἔπειτα μέρος μὲν τῶν κατ’ αὐτοῦ στρατευμάτων ἔμεινεν ὀπίσω, μέρος δὲ τὸν ἠκολούθει καταδιῶκον· ἐκινήθησαν ταυτοχρόνως κατ’ αὐτοῦ καὶ οἱ εἰς Μαυρίλου εὑρισκόμενοι Τοῦρκοι, ὥστε περικυκλωθεὶς ἠναγκάσθη νὰ πολεμήσῃ καὶ τρίτον, κλεισθεὶς εἰς τὸ μοναστήριον τῆς Βράχας· εἰς τὴν μάχην ταύτην ἀπὸ μὲν τοὺς τοῦ Καραϊσκάκη ἐφονεύθησαν ὁ Ἀντώνιος Ζαραλῆς καὶ ἄλλοι τινές, ἀπὸ δὲ τοὺς πολιορκοῦντας Τούρκους καὶ Ἕλληνας ἐφονεύθησαν ἕως τεσσαράκοντα. Ἔφυγε δὲ καὶ ἐκεῖθεν τὴν νύκτα ὁ Καραϊσκάκης καὶ μετέβη εἰς τὴν ἐπαρχίαν Καρπενησίου, ὅπου ἔλαβεν ὑποδοχὴν ἀπὸ τοὺς Γιολδασαίους, ὄντας κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχὴν φίλους του.
Ἀφ’ οὗ ἡσύχασεν ὀλίγον εἰς Καρπενήσιον, ἔγραψεν εἰς τὸν Μαυροκορδάτον ἀπολογούμενος τρόπον τινὰ καὶ ζητῶν συγχώρησιν [1]. Ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν ἦτο πλέον ἐπίφοβος καὶ ἐπειδὴ ἐπέμενον πολλὰ ὅλοι οἱ ἐναντίον του καὶ πρὸ πάντων ὁ Τσιώγκας καὶ Ράγκος, οἱ ὁποῖοι δι’ ἀλλεπαλλήλων γραμμάτων ἐβίαζον τὸν Μαυροκορδάτον ὄχι μόνον νὰ μὴν τοῦ δώσῃ τὴν συγχώρησιν, ἀλλὰ μάλιστα καὶ νὰ τὸν κατατρέξῃ ὅσον τὸ δυνατὸν σκληρότερα, ἐστάθη ἀδύνατον νὰ ἐπιτύχῃ τὴν συγχώρησιν. Βλέπων λοιπὸν ὅτι δὲν ἦτον δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ μεταξὺ τοσαύτης ἐναντιότητος καὶ ἀπὸ μέρους τῶν στρατηγῶν [2] καὶ ἀπὸ τὴν ἰδίαν διοίκησιν τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος, ἀπεφάσισε νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ αὐτὰ τὰ μέρη, μετέβη δὲ εἰς Ναύπλιον, ὅπου τότε ἡ Διοίκησις, καταβαλοῦσα τοὺς ἐναντιωθέντας εἰς τὴν στερέωσιν αὐτῆς Πελοποννησίους, εἶχε κατασταθῇ ἰσχυρά.
Εἰς Ναύπλιον εὗρε καὶ τὸν Ὀδυσσέα, καὶ ἐπειδὴ οὐδ’ ἐκεῖνος δὲν ἔχαιρε τὴν ὑπόληψιν τοῦ κοινοῦ καὶ τῆς Κυβερνήσεως, συνενώθησαν στενῶς μεταξύ των διὰ νὰ βοηθῶνται ἀμοιβαίως εἰς πᾶσαν περίστασιν. Συμφώνως λοιπὸν ἀμφότεροι ἐζήτησαν ἀπὸ τὸ Ἐκτελεστικὸν διαταγὰς νὰ ἐξέλθωσιν εἰς τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα, ἔχοντες ἕκαστος ὑπ’ αὐτὸν χιλίους μισθωτοὺς στρατιώτας, καὶ ὁ μὲν Ὀδυσσεὺς νὰ διορισθῇ ἀρχηγὸς τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλλάδος, ὁ δὲ Καραϊσκάκης ἀρχηγὸς τῶν ὅπλων τῆς ἐπαρχίας Ἀγράφων. Βοη-
- ↑ Περίεργος εἶναι ἡ περικοπὴ δι’ ἧς ζητεῖ τὴν συγχώρησιν: «Ἐμένα (λέγει) ἡ κακὴ τύχη μου καὶ ἀρρώστησα ὀπίσω· δὲν ἠξεύρω κιόλα ἀπὸ τὰ κρύα τὰ πολλὰ ἦταν ἡ ἀπὸ τόσους ἀφορισμοὺς ὅπου μοῦ ἐκάμετε, καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ συγχωρέσῃ ἡ Διοίκησις καὶ ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ καὶ νὰ μοῦ σταλθῇ καὶ μία εὐχὴ συγχωρητικὴ παρὰ τοῦ ἀρχιερέως». Ἀναφορὰ τοῦ Καραϊσκάκη πρὸς τὸν Μαυροκορδάτον ἀπὸ Δομνίστα τῇ 27 Μαΐου 1823.
- ↑ Δὲν ἦτον μόνος ὁ Καραϊσκάκης κατ’ ἐκείνην τὴν ἐποχήν· ἦσαν σύμφωνοι μὲ αὐτὸν ὁ Ἀνδρέας Ἴσκου, οἱ Γιολδασαῖοι, ὁ Γιαννάκης Στάϊκος κ.τ.λ., οἱ ὁποῖοι μάλιστα εἶχον ὀνομάσει αὐτὸν καὶ ἀρχιστράτηγον· ἀλλ’ οὗτοι δὲν ἠδύναντο νὰ ἀντισορροπήσωσι μὲ τὸ ἐναντίον κόμμα, ὡς συγκείμενον ἀπὸ περισσοτέρους καὶ ὡς βοηθούμενον ἀπὸ τὴν ἐκεῖ διοίκησιν.
