Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/78

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—70—


Ἢ ἂν ὁ θόλος οὗτος τοῦ στερεώματός του,
Κατάστιλπνος ἐκ λίθων σμαράγδου καὶ σαπφείρου,
Δὲν ἦναι οὒτ' ἐσθής του χρυσῆ, οὔτε βωμός του,
Ἀλλὰ σωρεία κόσμων ἐκτάσεως ἀπείρου.

Σὺ τότε ζωογόνος πηγὴ φωτὸς καὶ κάλλους,
Ἥλιος εἶσαι φέρων πλανήτας κινουμένους,
Καὶ πᾶς σου δὲ πλανήτης ὑποπλανήτας ἄλλους,
Ὡς πρὸς μητέρα ὄρνεις μικροὺς συσσωρευμένους.

Καὶ φέρεις λοιπόν, γίγα, ἐπὶ εὐρέων νώτων
Καὶ γαίας καὶ θαλάσσας, καὶ λόφους καὶ πεδία,
Καὶ μυριάδας ἴσως ἀστέων πολυκρότων·
Πλὴν ποία των ἡ τύχη, καὶ τίς ἡ ἱστορία;

Καὶ τὰ ἐν σοὶ, ὦ κόσμε, ὡς τὰ ἐνθάδε ῥέουν;
Γεννῶνται μυριάδες, καὶ θνήσκουν μυριάδες,
Καὶ μυριάδες χαίρουν, καὶ μυριάδες κλαίουν,
Καὶ νυμφικαὶ μαρμαίρουν καὶ νεκρικαὶ λαμπάδες;

Τίς νόμος τῶν υἱῶν σου τὰ δίκαια εὐθύνει;
Ἁγνὴ ἐλευθερία εἰς τὰς βουλὰς των ἄρχει,
Ἢ ὁ λαός σου γόνυ πρὸ τῶν τυράννων κλίνει,
Καὶ θῦμα τοῦ κρατοῦντος ὁ ἀσθενὴς ὑπάρχει;

Κ’ ἐνῷ ὁ ὀφθαλμός μου, ὦ ἄστρον, σ’ ἀτενίζῃ,
Σὲ διαπρήσσουν ἴσως στρατεύματα καὶ στόλοι·
Ὑπὸ τὰ βήματά των τὸ ἔδαφός σου τρίζει,
Καὶ μάχαι συγκροτοῦνται, καὶ πίπτουν στρατοὶ ὅλοι.