Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/71

Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—63—
ΣΤΡΟΦΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ[1]

Ὦ Ἐλευθερία ἥτις θρόνον σου τὰς Θερμοπύλας
Ἔχεις ἢ τῆς Σαλαμῖνος τὰς γλαυκώφρυδας ἀκτὰς,
Καὶ ἐκεῖθεν ὡς ὁ Φοῖβος κατὰ πρῶτον ἀνατείλας,
Μὲ ἀκτῖνας εἰς γενναῖα στήθη λάμπεις ἐφικτὰς,
Κ’ εἰς ἐμὲ χρυσοῦν ἓν βέλος πέμψον, ὦ θεά, φωτός σου,
Κ’ εἰς ἀνάξιον δὲν θέλει πέσει στῆθος, βεβαιώσου.

Ἐπλημμύρει ἡ Ἀσία μὲ τὰ βάρβαρά της σμήνη
Τὴν Ἑλλάδα τῆς ὁποίας τὸ ἐλεύθερον μισεῖ·
Ἡ ἐλπὶς τοῦ κόσμου εἶχεν εἰς ὀλίγων χεῖρας μείνει,
Ὅμως μετὰ τῶν ὀλίγων τούτων συνεμάζεις Σὺ,
Καὶ τὸ κομητολαμπές σου, κομητόμηκές σου ξίφος
Ἐξωλόθρευσε μυρίων μυριάδων ἐχθρῶν στίφος.

Ἀθανάτου θεᾶς ἔχεις καὶ ἀνάστημα καὶ εἶδος.
Τὸ ἀῤῥενωπόν σου κάλλος πόῤῥω κεῖται τῆς τρυφῆς.
Τὸ μεσόφρυόν σου εἶναι θρόνος φόβου καὶ ἐλπίδος,
Οὐρανὸς γαληνιαῖος ἐναλλὰξ καὶ συννεφής.
Κτείνεις ἐνταυτῷ καὶ σώζεις, ἐπειδὴ ὑπάρχεις μία
Κ’ ἡ αὐτὴ τυράννων μάστιξ καὶ λαῶν παραμυθία.


  1. Αἱ στροφαὶ αὖται ἐλήφθησαν ἐκ τμήματος ἐκτενεστέρου ἐκδοθέντος κατὰ πρῶτον τῷ 1847.