Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—58—
Ὕμνους, λατρείαν τῶν αἰώνων,
Μόνον ’ς αὐτοὺς ἡ λύρα μόνον
Δὲν ἔδωσε τὴν εὐτυχίαν.
Μήστωρες τέχνης ἀθανάτου,
Εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ θανάτου
Ἐζήτησαν τὴν ἡσυχίαν.
Ἡ φήμη τὄνομά των στέλλει
Καὶ ὅπου πρῶτον ἀνατέλλει
Καὶ ὅπου δύνει ἡ ἡμέρα.
Ἀλλ’ ἴσως τόσον τὸ γλυκύ των
Ἆσμα δὲν ἔθελγεν, ἂν ἦτον
Ἡ λύπη των ὀλιγωτέρα.
Τῆς τυφλωθείσης ἀηδόνος
Ῥέει γλυκύτερος ὁ στόνος,
Εὐστροφωτέρα ἡ φωνή της.
Ἀπὸ δεινὸν δ’ ὀστρέου πάθος
Εἰς τοῦ Ὠκεανοῦ τὸ βάθος
Ἐκφύεται ὁ μαργαρίτης!
