Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/64

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—56—


Κ’ ἐνῷ ἠτένιζε μὲ σέβας
Καὶ μὲ πυρπολουμένας φλέβας,
Ἡ Μοῦσα τῷ ἀπεκαλύφθη.
Κ’ ἡ ἱερά της εἰς τὰ στήθη
Τοῦ ποιητοῦ δὲν ἐκοιμήθη
Φλὸξ πλέον, ἅπαξ ὡς ἀνήφθει

Ἡ ἀγανάκτησις, τὸ μῖσος,
Κατὰ τυράννων, δούλων ἴσος
Θυμὸς τὴν λύραν του ὁπλίζει.
Πῶς ! ἡ φυλὴ τῶν Θρασυβούλων
Χαύνων φυλή! ἀγέλη δούλων!
Οὐδ’ ἐνθυμεῖται, οὐδ’ ἐλπίζει!

Ὁ παιδιόθεν λογισμός του,
Ἡ Ἑλλὰς ἔκειτο ἐμπρός του
Νεκρὰ καὶ ἄπνους, πλὴν ὡραία.
Ἄλλη ψυχὴ ὀργᾷ πρὸς ἄλλα·
Αἱ δὲ μεγάλαι τὰ μεγάλα
Ἠγάπησαν καὶ τὰ γενναῖα.

Καὶ εἰς τὴν χώραν τὴν ὁποίαν
Διὰ τὴν ἄληκτον δουλείαν,
Καὶ τῶν δεινῶν τὸ μέγα κῦμα,
Ἐθρήν’ ἡ συμπαθής του λύρα,
Τῷ προητοίμαζεν ἡ Μοῖρα
Καὶ δάφνην ἥρωος καὶ μνῆμα!