Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/51

—43—

Ἐξέπνευσαν πανευτυχεῖς οἱ ἔσχατοί σου φθόγγοι.
Ἐκεῖν’ οἱ ἄνδρες εὐγενεῖς, ἁπλοῖ, ἀρχαῖοι ἦσαν,
Καὶ ἔπνεον ἀκάθεκτον κατὰ τυράννων λύσσαν.
Δὲν τοὺς ἀνέθρεψαν ψευδεῖς τὸν νοῦν Ἰησουΐται·
Ἦσαν τῆς Σπάρτης μαθηταὶ, τῶν Ἀθηνῶν πολῖται.
Ὁ οὐρανὸς τὴν γῆν φθονῶν μακράν της τοὺς ἐπῆρε·
Ὁ Ἑλικὼν πενθηφορεῖ, κ’ αἱ Μοῦσαι μένουν χῆραι.

Ἀπέθανον οἱ Ἀχιλλεῖς, οἱ τῆς Ἑλλάδος φίλοι,
Καὶ μένουν οἱ πικρόχολοι Θερσίται καὶ Ζωΐλοι.^[1]
Ἐκεῖνος ἄθρησκος, οὐδὲ Θεὸν πιστεύων ἴσως,
Ἀκμαῖον τὸ θρησκευτικὸν οὐχ ἦτον σώζει μῖσος.
Αὐτὸς ἀθλίους μᾶς καλεῖ κ’ ἐξώλεις καὶ προώλεις,
Διότ’ εἰς χρόνους εἴκοσι ἐλευθερίας μόλις
Τοσαύτας δὲν ἐδείξαμεν εἰς τὰ καλὰ προόδους,
Ὅσας οἱ ζήσαντες λαοὶ αἰώνων περιόδους.
Ἀλλὰ σὺ ὅλους τοὺς λοιποὺς ἐχθρούς μας ὑπερέχεις,

---

1. ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ

   Οἴ μοι· φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω
   

   Πρώτον τόδ’, εἰ τέθνηχ’ ὁ Πηλέως γόνος.
   

   ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ

   Τέθνηκεν........
   

   ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ

   ..........Ἀλλὰ Θερσίτης τις ἦν,
   

   ........Τοῦτον οῖσθ’, εί ζῶν κυρεῖ;
   

   ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ

   Οὐκ εἶδον αὐτὸν, ᾐσθόμην δ’ ἕτ’ ὄντα νυν.
   

   ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ

   ἔμελλ’ ἐπεὶ οὐδέπω κακὸν γ’ ἀπώλετο.
   

   (Φιλοκτήτης Σοφοκλέους.)