Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/48

—40—

Παρθένων τὰς ἀπαγωγὰς καὶ τὰς αἰχμαλωσίας,
Καὶ τοὺς ἐξανδραποδισμοὺς καὶ τὰς ἐξωμοσίας·
Διὰ νὰ ἦναι τὸ κομψὸν βιβλίον μετὰ ῥόδων
Ἀγλάϊσμα τῶν αἰθουσῶν, καὶ ἐπὶ τῶν σκιμπόδων
Καθήμεναι αἱ σύζυγοι ὑμῶν καὶ αἱ μητέρες,
Οἱ παῖδες οἱ ἐρωτιδεῖς, αἱ αὖραι θυγατέρες,
Νὰ τὸ φυλλομετροῦν ἁβρῶς, ὡς συνειθίζουν τώρα,
Ἕως οὗ ἔλθῃ τοῦ χοροῦ καὶ τῆς τρυφῆς ἡ ὥρα!
Ἐδῶ, ἐδῶ ἐλθὲ, καὶ μὴ, μὴ τας βιβλιοθήκας,
Ἀλλὰ τοὺς τάφους σπούδασον καὶ τῶν νεκρῶν τὰς θήκας.
Ἂν μὲ τὸ κοῖλον τῆς χειρὸς ἐκ τοῦ ἐδάφους κύψῃς
Καὶ λάβῃς χῶμα, δάκρυα καὶ αἷμα θὰ ἐκθλίψῃς·
Εἰς τοῦτο ἀντὶ μέλανος τὸν κάλαμόν σου βάψε,
Καὶ οὕτω τῶν τυράννων μας τὴν ἱστορία γράψε.
Καθὼς δὲ ὁ Ἡρόδοτος τὸ σύγγραμμα του Μούσας,
Τὴν ἱστορίαν σου καὶ σὺ επίγραψον Ἐμπούσας·
Κ’ ἓν Ἐριννύος ὄνομα τὸ πᾶν ἂς στεφανόνῃ,
Ἢ Μέγαιρα, ἢ Ἀληκτὼ, ἢ δράκων Τισιφόνη!

Ὁ Μίλτων, θεῖος ἀοιδὸς οὗτινος εἶν’ ὁ θρόνος
Ἑξῆς μετὰ τὸν Ὅμηρο ἐπὶ τοῦ Ἑλικῶνος,
Οὗτινος εἶν’ ὁ μέγας νοῦς ὡς τὸ πτεροσκεπάζον
Πνεῦμα θεοῦ τὴν Ἄβυσσον καὶ κόσμους ἐπωάζον,
Ἀντίτιμον τῆς θαυμαστῆς Ἐποιποιίας ὅλης
Ὁ Μίλτων εὗρεν ἑκατὸν δραχμὰς, καὶ ταύτας μόλις.
Σὺ δὲ αὐτοσχεδιαστὴς βιβλίων ἀνοσίων,
Αἰωνιζόντων τὰ δεσμὰ χριστιανῶν μυρίων,