Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/34

—26—

Ποῦς ἀγρίων καὶ βαρβάρων Τουρκομάνων ἐβεβήλου
Τοῦ πολιτισμοῦ τὸ λίκνον, τὴν πατρίδα τοῦ Αἰσχύλου,
Ὅτε συγκεντρῶν τοῦ ἔθνους τὰς ἐλπίδας τὰς ὀλίγας
Ἔκρουσε τὴν βάρβιτόν του ὁ μεγαλομάρτυς Ῥήγας.
Τέμνει πέλεκυς δημίου τὴν δαφνοστεφῆ του κάραν·
Ἀλλ’ ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν τοῦ Τυρταίου μας κιθάραν,
Ὡς ἀπὸ μητρὸς γαστέρα,
βρέφος ἀγλαὸν ἐξῆλθεν, ἡ Ἑλλὰς ἡ ἐλευθέρα.

Ἐπ’ αὐτὸ τὸ βρέφος στῆθι καὶ θεώρησον, Εὐρώπη·
Ψαύσατέ το, διπλωμάται, σεῖς ἐθνῶν κρανιοσκόποι.
Δὲν ἐμφαίνει λαμπροτάτου μέλλοντος σαφῆ σημεῖα
Ἡ σοφὴ καὶ πνευματώδης αὕτη φυσιογνωμία;
Τὸ ῥοδόχρουν φῶς ἰδέτε ὅπου τὴν περιαυγάζει·
Τῆς Ἠοῦς τὸ ἱμερόεν σέλας δὲν παρομοιάζει,
Ἥτις ἕωθεν ἀγγέλλει
Τὸν λαμπρὸν ἀστέρα ὅστις νὰ φανῇ κατόπιν μέλλει;

Ὦ Ἑλλὰς, τὴν μέλλουσάν σου εὔκλειαν προβλέπω πᾶσαν·
Τὸ γλυκὺ δὲ λυκαυγές σου τὴν ψυχήν μου προαυγάσαν,
Φαεινὴν, αἰθεροδρόμον, ὦ Πατρίς μου σὲ δεικνύει.
Ὁ Τιτὰν θὰ ἦσαι ὅστις τὸ μακρόν του διανύει
Στάδιον, τὴν φύσιν ὅλην καὶ θερμαίνων καὶ αὐγάζων,
Καὶ ἡνίας χρυσηλάτου δίφρου ἀγλαὰς βαστάζων,
Τὴν ἡμέραν ἔχει γέρας,
Ὁδὸν τέμνων εἰς τὰ νέφη καὶ ὁδὸν εἰς τοὺς αἰθέρας!