Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—23—
Εἰς τῶν μαρτύρων μας τοὺς τάφους
Αὐτὰ ἐβλάστησαν τὰ ἴα·
Μ’ αὐτὰ τοὺς θείους της κροτάφους
Ἐστόλιζ’ ἡ Ἐλευθερία.
Εἰς τὴν θεὰν αὐτὸς, ὡς ἄλλοι,
Δὲν ἔψαλε παλινῳδίαν·
Εἰς αὐτῆς ἔταξε τὰ κάλλη
Ἱππότου πίστιν καὶ λατρείαν!
Μοῦσαι, πενθήσατε καὶ Ἔρως.
Ἦτο φιλέλλην, καθὼς εἶναι
Πᾶσ’ ἀληθῶς ψυχὴ μεγάλη.
Πατρίς του ἦσαν αἱ Ἀθῆναι·
Ἡ λύρα του τὸ εἶχε ψάλει.
Ὅτε τὴν γῆν μας εἰς Ταρτάρων
Εἰκόνα ἔτρεπεν ὁ Ἄρης,
Κ’ εἰς Κωκυτὸν ψυχῶν βαρβάρων
Τὴν θάλασσάν μας ὁ Κανάρης,
(Μοῦσαι πενθήσατε καὶ Ἔρως)
Τῶν δυνατῶν τῆς γῆς εἰσέτι
Τὰς δισταζούσας βλέπων χεῖρας,
Ἐντὸς τῆς πλάστιγγος προσθέτει
Τὸ βάρος τῆς χρυσῆς του λύρας.
