Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—20—
Χαῖρε, ὦ κόρη ἔμμουσος,
Ὦ Ἀλεξάνδρα, χαῖρε!
Ἀλκυονίδες ὕπαγε
Ὅπου γελοῦν ἡμέραι,
Ὅπου προσμένει νήνεμος
Τοὺς ἀγαθοὺς λιμήν.
Καὶ πρόσδεξαι τὸν στέφανον
Ὃν ἔπλεξε θρηνοῦσα,
Μὲ ἄνθη ἐλικώνια,
Τοῦ φίλου σου ἡ Μοῦσα,
Ὡς γέρας ἐπικήδειον
Καὶ εὐσεβῆ τιμήν.
ΕΙΣ ΠΟΙΗΤΗΝ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟΝ.
Ἆ! εἰς εὐνούχου ἥρμοζεν ἢ ἐξωμότου χεῖρα
Ἡ λύρα, ἡ αἱμοχαρὴς καὶ τυραννόφρων λύρα,
Ἥτις ἐξέφερεν ᾠδὴν εἰς ἀσεβεῖς τυράννους,
Καὶ χλεύην εἰς τὰ δάκρυα, μαρτύρων τὰς βασάνους!
Τοιαύτη λύρα ἔπρεπε νὰ τέρπῃ τοῦ βαρβάρου
Φαλάριδος τὰ ὄργια καὶ δεῖπνα Βαλτασσάρου,
Ἢ μᾶλλον εἰς τὰ Τάρταρα, τῆς Περσεφόνης δῶρον,
Νὰ συνοδεύῃ τὸν φρικτὸν χορὸν τῶν ἀλαστόρων,
Ὅταν εἰς αἵματα πηκτὰ καὶ καρατόμων λίπος
Ὀργοῦνται ὀλισθαίνοντες ἀγρίως καὶ ἀλύπως!