Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/24

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—16—


Ἀκολουθοῦσα σύζυγον
Ὃν σ’ ἔδωκεν ἡ μοῖρα,
Μετέβης ὅπου κάθηται
Ἡ Κωνσταντίνου χήρα,
Ὅπου μαγεύ’ ὁ Βόσπορος
Καὶ νοῦν καὶ ὀφθαλμούς.
Ἆ! τί ᾐσθάνθης ἆρά γε,
Ψυχὴ ἐνθουσιώδης;
Μαντεύω σου τὰ δάκρυα,
Τὰς σκέψεις τὰς φλογώδεις,
Καὶ τῆς ἀγανακτήσεως
Τοὺς εὐγενεῖς παλμούς.

Ξένη ποτὲ καὶ ἄγνωστος,
Ἐξ Ἀθηνῶν ἐλθοῦσα,
Ἡ Λεοντίου τρόφιμος,
Ἀθηναῒς ἡ Μοῦσα,
Σκῆπτρα καὶ θρόνον ἔλαχεν
Αὐτοκρατορικόν.[1]


  1. Ἀθηναῒς θυγάτηρ τοῦ σοφιστοῦ Λεοντίου ἐξ Ἀθηνῶν, ἐλθοῦσα εἰς Κωνσταντινούπολιν ἕνεκα δίκης τινὸς, ἐπαρουσιάσθη εἰς τὴν Πουλχερίαν ἐπιτροπεύουσαν τότε τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς αὐτοκράτορα Θεοδόσιον τὸν Μικρόν. Τόσον δ’ ἐγοήτευσαν τὴν Πουλχερίαν αἱ γνώσεις, ἡ εὐφυΐα καὶ αἱ χάριτες τῆς νέας Ἀθηναΐδος, ὥστε ἔκρινεν αὐτὴν ἀξίαν νὰ γείνῃ σύζυγος τοῦ Αὐτοκράτορος. Γενομένη δὲ αὐτοκρατόρισσα μετωνομάσθη Εὐδοξία.