Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—182—
Πλὴν μὴ ὁ Φράγκος τὸ παιγνίδι
Τοῦ Καδῆ παίζῃ μὲ τὸ στρεῖδι;
Μὴ τὴν Ἀνατολὴν ἁρπάσῃ,
Κ’ Ἕλληνας, Τούρκους συμβιβάσῃ;
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Ἔξω τοιαῦται σκέψεις ἔξω!
’Σ τὰς κατακτήσεις μου ἂς τρέξω.
Κόρη τῆς Βάρνας, εὐσπλαγχνίσου,
Ἔλα, Οὐρὶ τοῦ Παραδείσου!
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Πλὴν σὺ, σκληρὰ, δὲν δυσωπεῖσαι·
Ἡ Σεβαστούπολίς μου εἶσαι.
Μὲ τὸ καλὸν ἢ μὲ τὴν βίαν
Σὲ θέλει ὁ Πασσᾶς συμβίαν.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Ἀνεκαλύφθην! τί νὰ γίνω!
Ἔρχονται, φθάνουν· ἆ! ἐκεῖνο!
Ποῦ εἶσαι, φίλε μου Σαφέρη;
Ἕνα σχοινὶ κ’ ἕνα μαχαίρι!...
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! εἰς πολλὰ ἔτη
Δόξα τιμὴ τῷ Μωαμέτῃ!
Ἀπὸ τὴν Λόνδρα ὡς τὸν Γάγγη
Ὅλοι ἐτούρκευσαν οἱ Φράγκοι!
