Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/164

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—156—
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΚ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ
ΤΡΑΓῼΔΙΑΣ ΤΟΥ ΡΑΚΙΝΑ.
ΕΣΘΗΡ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ.
ΕΣΘΗΡ.

Τὴν ἀτυχίαν ἔμαθεν Ἀνατολὴ καὶ Δύσις
Τῆς ἀλαζόφρονος Ἀστὶν, τῆς πρῴην βασιλίσσης,
Ὅτε ἀπ’ ἄσβεστον θυμὸν ἀνάψας κατ’ ἐκείνης,
Καὶ θρόνου τὴν ἀπέβαλεν ὁ βασιλεὺς καὶ κλίνης.
Ἀλλὰ δὲν τὴν ἀπέσπασε καὶ τοῦ νοὸς ταχέως·
Ἐδέσποσεν ἐπὶ πολὺ αὐτὴ τοῦ βασιλέως.
Καὶ τὴν ἐπίῤῥοιαν αὐτῆς διὰ νὰ καταβάλῃ,
Τὴν προσοχήν του ἔπρεπε νὰ προσηλώσῃ ἄλλη.
Ἄνδρες πρὸς τοῦτον τὸν σκοπὸν ἐξῆλθον ἐρευνῶντες,
Κ’ ὑπέστρεψαν εἰς τὴν αὐλὴν ἁπάσας διελθόντες
Τὰς ἀναμέσον τοῦ Ἰνδοῦ καὶ Ἑλλησπόντου χώρας.
Εἰς Σοῦσα τότε εἴδομεν τὰς Αἰγυπτίας κόρας,
Παρθένους ἕως καὶ Σκυθῶν καὶ Πάρθων συνελθούσας,
Τὸ σκῆπτρον, τὸ στεφάνωμα τοῦ κάλλους, ἀπαιτούσας.
Διῆγον τότε ἄγνωστος, εἰς κεκλεισμένον δῶμα,
Ὑπὸ τὸ ἄγρυπνον ἐγὼ τοῦ Μαρδοχαίου ὄμμα.
Ὁ θάνατος μ’ ἐστέρησε πατέρα καὶ μητέρα·
Ἀλλὰ θανόντος ἀδελφοῦ οἰκτείρων θυγατέρα
Ὁ Μαρδοχαῖος μ’ ἔλαβε, καὶ τόπον αὐτὸς μόνος