Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/137

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—129—

Καὶ σύνεσιν καὶ ἀοιδὴν γλυκεῖαν τὸν χαρίσῃ,
Τὸ δῶρον τὸ θεόσδοτον πρὸς εὐγενῇ ἂς στρέψῃ
Σκοπὸν, ἂν θέρος ἄφθονον δαφνῶν ποθῇ νὰ δρέψῃ.
Εἰς τὴν πατρίδα χρεωστεῖ τὴν λύραν· ἡ μεγάλη
Καρδία του ὑπὲρ αὐτῆς νυχθημερὸν ἂς πάλλῃ.
Οὕτω διττῶς ἀθάνατος διττὸν ἔχει τὸ γέρας
Δόξης ὁμοῦ καὶ ἀρετῆς. Πολλάκις γλυκυτέρας
Καὶ θειοτέρας ἡ Πατρὶς έμπνέει μελῳδίας
Παρὰ τὴν κόμην τῆς καλῆς Κυνθίας ἢ Λυδίας.
Μισῶ τὸν χαῦνον ἀοιδὸν, εἰς πόδας ὅστις ἕρπει
Τυράννων, καὶ τὰ πάθη των καὶ τὴν ἀργίαν τέρπει.
Ἡ βάρβιτος τοῦ εὐγενοῦς πατρὸς ἡμῶν Φεραίου
Ἐβράχη μὲ τὸ αἷμα του· καὶ σήμερον Τυρταίου
Ἀνάγκην ἔχει ἡ Ἑλλὰς, τὸν λήθαργον νὰ λύσῃ
Τῶν τέκνων, καὶ εὐγενοῦς θυμοῦ νὰ τὰ ἐμπλήσῃ
Ἰδοὺ τετράκις ἑκατὸν ὁ δίφρος τοῦ ἡλίου
Κύκλους πληροῖ, κ’ ἡ ἀποφρὰς ἡμέρα τοῦ Μαΐου
Τετράκις ἐπανέκαμψεν, ἡ τὴν φρικτὴν τοῦ Γένους
Πτῶσιν ἰδοῦσα καὶ δεινπων χειμῶνας ἀρχομένους.[1]
Ὤ λύσσα! ὤ ἐκδίκησις γλυκεῖα! ὤ παρθένος
Νέμεσις, ἡ ᾀεὶ βαρὺ ὑπὸ τὰ στήθη μένος
Φέρουσα, δυσπαραίτητε, ἐλθὲ, ὦ Ῥαμνουσία!
Εἶναι καιρός· καὶ ἄλλοτε σ’ ἐγνώρισ’ ἡ Ἀσία,
Ὁ πότε διὰ τῆς τριπλῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου νίκης
Τὰς ὕβρεις ὅλας τῆς μητρὸς Ἑλλάδος ἐξεδίκεις.


  1. Τὸ ποίημα τοῦτο ἐγράφη κατὰ τὸ 1853 τὸ τεσαρακοστὸν ἔτος μετὰ τὴν ἅλωσιν