Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/112

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—104—


Κ’ αἱ ῥοδοδάφναι εἰς τὰς ὄχθας
τοῦ Μέλητος τὰς παμφαεῖς,
ὅπου τὸν Ὅμηρον παιδίον
ἐθήλαζεν ὴ Κριθηΐς.

Τῆς φύσεως ἡ ὅρασίς μας
Ἦτο καθρέπτης φαεινὸς,
Καὶ αἰσθημάτων ἡ ψυχή μας
Ἀπέραντος ὠκεανός.

Τῆς αὔρας παρηκολουθοῦμεν
Τοὺς μυστικοὺς ψιθυρισμοὺς,
Καὶ τῶν νεφῶν εἰς τοὺς δρυμῶνας
Τοὺς αἰφνιδίους σκιασμούς,

Τῆς φιλερήμου εἰς τοὺς θάμνους
Τρυφόνος τὴν δειλὴν φθογγὴν,
Καὶ τῶν γεράνων εἰς τὰ νέφη
Τὴν μετοπωρινὴν κλαγγήν.

Ὁ φίλος ἔκτοτε ἐκεῖνος
Ἀλλοίαν ἔκλεξεν ὁδὸν,
Καὶ τῆς τυφλῆς θεᾶς τὸν εἶδα
Ἔνθερμον λάτρις κ’ ὀπαδόν.

Ἐγὼ τὰς ἔξεις τὰς ἀρχαίας
Ἀείποτε διατηρῶ,
Εἰς κλίματα μετέβην ἄλλα,
Πλὴν τὴν αὐτὴν ψυχὴν φορῶ.