Δικαιοσ. — Δὲν ἠξεύρω, ὅπως θέλετε ἐκλάβετέ το, μοῦ εἶναι ἀδιάφορον!
Φυκαρησ, — Μ’ αὐτὸ εἶναι πρόκλησις.
Δικαιοσ. — Βεβαίως!
Φυκαρησ. — Πρόκλησις ἐκ μέρους σας....
Δικαιοσ. — Ὄχι! ἐκ μέρους τῆς ὑβρισθείσης σκιᾶς τοῦ μακαρίτου θείου μου....
Φυκαρησ, μετὰ θυμοῦ. — Ὄχι, εἶναι ἰδική, σας!
Δικαιοσ. — Ὄχι. Τῆς σκιᾶς!
Φυκαρησ. — Ἰδική σας, σᾶς λέγω!
Δικαιοσ. — Μὰ τὶ διάβολο!… Δὲν ’ξεύρω ’γὼ τώρα τίνος εἶναι!
Φυκαρησ. — Ψεύδεσαι!
Δικαιοσ. — Πῶς! Ὑβρίζετε κ’ ἐμὲ τώρα! Ἆ! μ’ αὐτὸ εἶναι πολύ. Κύριε, μετὰ τὴν μετὰ τῆς σκιᾶς μονομαχίαν σᾶς προκαλῶ καὶ ἐγώ.
Φυκαρησ. — Ὅπως καὶ ὅπου καὶ ὅταν θέλετε!…
Δικαιοσ. — Σήμερον.
Φυκαρησ. — Σήμερον. Ἐκλέξατε τὰ ὅπλα!
Δικαιοσ. — Σᾶς ἀφίνω τὴν ἐκλογήν.
Φυκαρησ. — Ἔστω. Τὸ ξῖφος.
Δικαιοσ. — Τὸ ξῖφος, πολὺ καλά.
Φυκαρησ, θυμωμένος. — Δοῦλος σας.... [Ἀνέρχεται τὴν σκηνὴν ὅπως ἀναχωρήσῃ].
Δικαιοσ. — Κύριε, Κύριε....
Φυκαρησ, ἐπιστρέφων. — Τὶ ἀγαπᾶτε;
Δικαιοσ. — Μὴ λησμονήσετε ὅτι μὲ τὴν σκιὰν θὰ μονομαχήσετε πρῶτα!
Φυκαρησ, ἀναχωρῶν. — Καὶ μὲ σκιαῖς καὶ μὲ φαντάσματα μονομαχῶ τώρα! [Ἐξέρχεται].
Δικαιοσ. — Πάει κι’ αὐτό, ἐτέλειωσε! Τώρα εἶμαι πλούσιος.... Ἔχω τετρακόσιαις χιλιάδες φράγκα.... θὰ ζήσω τέλος πάντων.... θὰ ζήσω καὶ θὰ ἀποδείξω εἰς τοὺς μοχθηροὺς ὅλους ὅτι μόνον τὸ χρῆμα.... Ὦ! διάβολε! Ἐλησμόνησα τὴν μονομαχίαν!… Καὶ ἂν μὲ ξεβγάλῃ αὐτός;!… ἂν μὲ μεταβάλῃ εἰς σκιὰν καὶ μὲ στείλῃ εἰς ἀντάμωσιν τοῦ ἀφ’ ἡμῶν
