Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
Η ΕΞ ᾼΔΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ
ΚΩΜΩΔΙΑ ΕΙΣ ΠΡΑΞΙΝ ΜΙΑΝ
Διδαχθεῖσα τὸ πρῶτον ἀπὸ τῆς σκηνῆς τοῦ ἐν Ἀθήναις Δημοτικοῦ Θεάτρου τὴν 15 Ἀπριλίου 1891.
(Τῷ ἀγαπητῷ φίλῳ Ἰωάννῃ Μ. Καζάκῳ.)
ΠΡΟΣΩΠΑ | ΠΡΩΤΟΙ ΔΙΔΑΞΑΝΤΕΣ |
Ιουλιοσ Δικαιοσ, τελειόφοιτος τῆς νομικῆς πρὸ δεκαετίας. | Ε. Βονασέρας |
Αντωνιοσ Βαλσαμοσ, φίλος του, δικηγόρος. | Π. Λαζαρίδης |
Γερασιμοσ Φυκαρησ, ἀπόστρατος ὑπολοχαγός. | Ε. Παντόπουλος |
Μαριγουλα, ἀνεψιά του. | Φ. Δημητροπούλου |
Φιλιπποσ Ταβουλαριοσ, συμβολαιογράφος. | Χ. Δημητρόπουλος |
Ἡ σκηνὴ σύγχρονος ἐν Ἀθήναις.
[Δωμάτιον παρὰ τῷ Δικαίῳ. Εἰς τὸ βάθος θύρα, δεξιᾷ παράθυρον. Ἀριστερᾷ βιβλιοθήκη ἄνευ βιβλίων, παρ’ αὐτῇ τράπεζα ἐφ’ ἧς ὑπάρχουσι τὰ πρὸς γραφήν. Δύο καθέκλαι.]
ΣΚΗΝΗ Α′
ΔΙΚΑΙΟΣ, μόνος.
[Αἰρομένης τῆς αὐλαίας φαίνεται ὁ Δίκαιος καθήμενος εἰς τὴν τράπεζαν καὶ ἔχων τὴν κεφαλήν του ἐντὸς τῶν χειρῶν ἂς ἐπακουμβᾷ ἐπὶ τῆς τραπέζης. Μετὰ στιγμὴν ἐγείρεται].
Δικαιοσ. — Νὰ ζῇ κανεὶς ἢ νὰ μὴ ζῇ, ἰδοὺ τὸ ζήτημα, εἶπεν ὁ Σαιξπῆρος. Κολοκύθια! Ἔχεις τὸν τρόπο σου νὰ ζῆς; πρέπει νὰ ζῆς· δὲν ἔχεις; νὰ μὴ ζῆς, ἰδοὺ τὸ λελυμένον!… Ἐγὼ δὲν ἔχω, ἄρα πρέπει.... ναί, ναί, μάλιστα, πρέπει νὰ