ἐμάθομεν ὅτι εἴδωλα εἶνε ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, ὅτι κύκνος εἶνε ὁ γλάρος, ὅτι δὲν εἶνε ὀρθὸν νὰ λέγωμεν πληθυντικὸς ἀλλὰ πληνθυτικός. Εἰς ἐρώτησιν ἡμῶν ἐὰν ἐπισκέπτηται ὁ δήμαρχος τὸ σχολεῖον, ἡλιεύσαμεν τὴν ἐξαισίαν ἀπάντησιν τοῦ δασκάλου: «Ἐνιαχοῦ». Κατὰ τὴν ἐξέτασιν τοῦ μαθήματος τῆς Γεωγραφίας παρεπονεῖτο διότι «οἱ πίνακες ἦσαν διεφθαρμένοι καὶ μάλιστα τῆς Εὐρώπης.» Ἀφίνω τὰ τὸν πατήρ του καὶ τὴν μήτηρ του καὶ τα τούτοις ὅμοια μέχρι πνιγμονῆς ἐπαναλαμβόμενα καὶ πρὸς ἃ ἰδίαν μάλιστα κλίσιν παρετήρησα δεικνυούσας τὰς διδακτρίας, ὅσας ἐπεσκεψάμεθα, ἐν τῷ σχολείῳ μιᾶς τῶν ὁποίων εἰρήσθω ἐν παρόδῳ καὶ τοῦτο ἡ ἀριθμητικὴ ἐγένετο ἐπὶ τῆς ντουλάπας τῆς διδασκαλίσσης ἐλλείψει μαυροπίνακος, καὶ ὅταν δὲν ἐχώρουν πλέον ἐπὶ τῆς ντουλάπας οἱ ἀριθμοὶ ἀφελέστατα μετέβαινον αἱ μικραὶ μαθήτριαι εἰς τὰ ὀπίσθια…… τῆς θύρας.
Μέγα κεφάλαιον ἠδύνατο νὰ πληρωθῇ ὁμοίως ἐκ τῆς ἁλιείας τῶν ἀδαμάντων, οὓς ἠδύνατό τις νὰ εὕρῃ ἐν τοῖς βιβλίοις, μαθητολογίοις δηλ. κ.τ.τ. τοῖς τηρουμένοις ἐν τοῖς σχολείοις τοῦ καιροῦ ἐκείνου καὶ πολὺ θὰ παρεξετρεπόμην τοῦ κυρίου ἔργου ἀπαριθμῶν πάνθ’ ὅσα εἶδον. Ἐκεῖ εὕρομεν τὸ Μώνυμον, τοὺς βουκώλους, τοὺς Μυλοθρώους, τοὺς ξηλουργούς, ἐκεῖ τὴν ἀξιαίπενον διαγωγὴν καὶ τὸ ἀπεβλίθη, τὸ διάσημον νεοσύλεκτος ἀντὶ τοῦ νεωστὶ ἐγγραφείς, ἐκεῖ τὸ ἐφοίτουν οἱ μαθηταὶ ἑκατοντοείκοσι καὶ κατωτέρω ἑκατοντοεικοσιπέντε καὶ ἄλλα ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.
Οἵαν δ’ ὠφέλειαν ἐκτῶντο οἱ μαθηταὶ ἐκ τῆς διδασκαλίας δύναται νὰ νοήσῃ καὶ ταῦτα ἀκούων καὶ ὅταν μάθῃ ὅτι ἐν πολλοῖς τῶν σχολείων τούτων ἀντὶ ἄλλων ἀναγνωστικῶν βιβλίων, ἀλλαχοῦ ἔβλεπες τὸν Ὀνειροκρίτην, ἀλλαχοῦ την μυστηριώδην νῆσον τοῦ Ἰουλίου Βὲρν εἰς χεῖρας μιαρῶν παίδων, ἀλλαχοῦ καταστατικὰ ἑταιρειῶν, δωρηθέντα εἰς τὰ σχολεῖα ὑπό τινος θέλοντος νὰ συνδράμῃ πτωχοὺς μαθητάς, ἀφ’ οὗ τὰ εὗρεν ἄφθονα τίς οἶδεν εἰς τίνας ἀποθήκας, τὸ δὲ λαμπρότερον πάντων ἔν τινι τῶν σχολείων τούτων ὑπῆρχεν ὡς ἀναγνωστικόν, τί νομίζετε;.... Ἀνάγνωθι καὶ
