Τὸ συμφέρον, ἐξ ἐνστίκτου, εἶνε εἶδος φυσικῆς ἀμοιβαίας συµβάσεως, ἥτις ἀναγκαίως πρὸς κατάρτισιν αὐτῆς περιλαμβάνει ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπότητα.
Τὸ ἀξίωμα τοῦ πρωθυπουργοῦ προσδίδει ἴσην τιμὴν καὶ δόξαν εἴς τε τὸν διατελέσαντα Πρόεδρον Κυβερνήσεως καὶ εἰς τὸν διατελοῦντα. Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ταύτην οὐδεμίαν ἀνευρίσκω διαφορὰν μεταξὺ τοῦ πεπτωχότος καὶ τοῦ ἐν τῇ ἐξουσίᾳ πρωθυπουργοῦ. Καὶ ὅμως περὶ τῆς διαφορᾶς ταύτης, ἂς μαρτυρήσῃ ἡ νεωτέρα Ἑλλὰς τί ἔπαθεν ἐπὶ τόσα ἔτη, τί εἶδε, καὶ τί γίνεται ἀκόμη;
Ὅταν λέγωμεν περί τινος οἱονεὶ συνιστῶντες αὐτὸν ὅτι εἶνε: — Καλὸς ἄνθρωπος ὁ καϋμένος…, ἐκφράζομεν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κεκαλυμμένως διὰ γενικῆς συστατικῆς λέξεως τὴν ἀποτυχίαν ἀτομικοῦ σκοποῦ µας.
Ἡ μελέτη δι’ ἄνθρωπον κουτὸν δὲν διαφέρει τῆς τιμωρίας, εἰμὴ μόνον ὅτι αὕτη ἐπιβάλλεται παρ’ ἄλλου, ἐνῷ ἐκείνη παρὰ τοῦ ἰδίου.
Ὁ πλοῦτος ἐμισήθη πολλάκις, ἡ δόξα κατεφρονήθη, ὁ ἔρως ὅμως ἀμφιβάλλω πολύ.
Ἡ πολιτεία προνοεῖ, διὰ τῶν ἐκ συγγενείας κωλυµάτων τοῦ γάμου, περὶ τῆς μὴ ἐκ τῆς διαφθορᾶς τοῦ αἵματος παρα-
