πρωτοκολληθῇ ἁρμοδίως ἡ ἀναφορά, πρὶν λάβω τὴν ὑψηλὴν τιμὴν νὰ ἐμφανισθῶ πρὸ τῶν ποδῶν τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος, τοῦ Ὑπουργοῦ.
Ἐν τούτοις ἦτο ἀδύνατον νὰ διειςδύσω εἰς τὰ ἄδυτα τοῦ ὑπουργικοῦ θαλάμου. Ὁ ὑπουργὸς πότε ἦτο ἐκεῖ, πότε ἦτο καὶ δὲν ἦτο συγχρόνως, πότε ἦτο ὁρατὸς καὶ ἀόρατος ἐνταὐτῷ, ἄλλοτε πάλιν ἦτο ἐντὸς ἐνῷ ταὐτοχρόνως ἀπουσίαζε, καὶ οὕτω καθεξῆς.
Ἐσκέφθην ὅτι ἔπρεπε νὰ εἰςπηδήσω διὰ τοῦ παραθύρου, ἀφοῦ διὰ τῆς θύρας ἦτο δύσκολον νὰ εἰςέλθω εἰς τὸ γραφεῖον τοῦ ὑπουργοῦ.
Εὐρίσκω ἕνα συμπολιτευόμενον βουλευτήν, διημερεύοντα διαρκῶς εἰς τοὺς διαδρόμους τοῦ ὑπουργείου. Εἶχον παρατηρήσει ὅτι εἰς τὴν ἐμφάνισίν του αἱ θύραι ὅλαι τῶν γραφείων τοῦ ὑπουργείου ἠνοίγοντο αὐτομάτως, ὡς δι’ ἀοράτου χειρὸς συστρεφόμενασ ἐπὶ τῶν στροφέων των, ἐνῷ ἐξ ἐναντίας εἰς ἐμὲ ἐκλείοντο μόναι των, ὡς αἱ µαγευμέναι ὀπαὶ τῶν σπηλαίων εἰς τὰ παραμύθια τῆς μάμμης μου.
Τὸν παρεκάλεσα νὰ κάμῃ καὶ δι’ ἐμὲ τὸ θαῦμα αὐτό, διὰ νὰ ἴδω τὸν ὑπουργόν. Καὶ εἰς ἀντάλλαγμα τοῦ θαύματος αὐτοῦ, τῷ προεξώφλησα τὰς ψήφους τῶν γειτόνων μου, ἐκλογέων καὶ μή, διὰ τὴν προςεχῆ βουλευτικήν του ὑποψηφιότητα.
Μετὰ δύω δευτερόλεπτα εὑρισκόμην ἐνώπιον τοῦ Ὑπουργοῦ πλήρης συγκινήσεως καὶ ἐλπίδων.
— Ἐξοχώτατε κύριε Ὑπουργέ!....... Τὸ καὶ τό…
