σηµβρίας. Ἐπανῆλθον τὸ ἀπόγευμα καὶ τὸν περιέμενον μέχρις ἑσπέρας. Ἀλλά, πρὸς ἐπαύξησιν τῆς ἰδικῆς μου ἀμηχανίας, ὁ μηχανικὸς τοῦ δήμου δὲν ἔτυχε νὰ φανερωθῇ πουθενά.
Ἐν τούτοις περὶ τὸ ἑσπέρας, καθ’ ἣν ὥραν τὸ κατάστηµα τῆς Δημαρχίας ἐκλείετο καὶ οἱ ὑπάλληλοι ἀνεχώρουν, συνέπεσε νὰ διέρχηται τυχαίως ἐκ τοῦ ἀπέναντι πεζοδρομίου ὁ μηχανικός.
Τρέχω καὶ τὸν σταματῶ.
— Κύριε μηχανικέ, τὸ χανδάκι ἐκεῖνο ἐκεῖ…
— Ὤχ, ἀδελφέ! τέτοια ὥρα, ποῦ ’νύχτωσε, ’βρέθηκε νὰ ἔλθῃς νὰ μοῦ ’μιλήσῃς γιὰ χανδάκια! χάθηκε ὅλη ἡ ἡμέρα; ποῦ ἤσουν;
Μὲ ἀφίνει ἐμβρόντητον καὶ φεύγει.
Καὶ ἐνῷ ἐπέστρεφον οἴκαδε ἀκούω γοερὰς κραυγὰς ἔκ τινος γειτονικῆς οἰκίας.
Ἐρωτῶ τί τρέχει. Ἆ! τίποτε! μικρὰ πράγματα! ὁ Νῖκος, τὸ χαριτωμένον ἑξαετὲς ἀγγελοῦδι ἑνὸς γείτονος, παίζων πρὸ ὀλίγης ὥρας, κατεκρημνίσθη ἐντὸς τοῦ ἀνθρωποφάγου ἐκείνου Καιάδα, καταμωλωπισθέν, ἐνῷ ὁ πατήρ του ἔτρεχε νὰ εὕρη χειρουργούς, φάρμακα καὶ ἐπιδέσµους.
Συνερχόμεθα οἱ γείτονες εἰς συμβούλιον περὶ τοῦ πρακτέου. Συμβούλιον ρωμηῶν, ἐννοεῖται. Διότι ἀφοῦ ἀντηλλάγησαν χίλιαι ἀόριστοι γνῶμαι, ἐν τέλει κατωρθώθη, ὡς ἦτο ἑπόμενον, νὰ μὴ ἐξευρεθῇ καμμία σωστὴ καὶ ὡρισμένη.
Ἀπεφασίσθη μόνον νὰ συνεχίσω ἐγὼ τὰς ἐρεύνας μου πρὸς ἀνακάλυψιν τῶν ἁρμοδίων. Ἐνδιεφερόμην πλειότερον διότι οἱ λόφοι τῶν χωμάτων εἶχον ἀποφράξει κυρίως τῆς ἰδικῆς μου οἰκίας τὴν εἴςοδον.
Τὸ πρωῒ τρέχω εἰς τὸ Δημαρχεῖον. Μετὰ ἀνεκδιηγήτους βασάνους εὑρίσκω τὸν μηχανικόν.
