Ἀλλ᾽ οἱ γείτονες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔμειναν βέβαια πολὺ ἐνθουσιασμένοι ἐκ τῆς γεωλογικῆς ἐκείνης ἀναμορφώσεως τοῦ ἐδάφους, ἠναγκάζοντο ἔκτοτε ν’ ἀλλάσσουν δρομολόγιον ἐπανερχόμενοι ἕκαστος οἴκαδε τὸ ἑσπέρας, περικάµπτοντες ἄλλος ἄλλο τετράγωνον ὁλόκληρον, διὰ νὰ μὴ βυθίζωνται μέχρι γονάτων ἐντὸς τῆς λάσπης ἐναλλὰξ καὶ τοῦ κονιορτοῦ.
Ἐν τῷ μεταξὺ δὲ οὐκ ὀλίγοι διαβᾶται ἀνύποπτοι ἀνετρέποντο ἐντὸς τῶν τελματωδῶν ἐκείνων προχωμάτων.
Τὸ κακὸν παρετείνετο ἐπ’ ἄπειρον. Διὸ οἱ γείτονες, ὡς ἐλεύθεροι συνταγματικοὶ πολῖται, ἀποτελοῦντες καὶ αὐτοὶ τὴν πεφημισμένην κυριαρχίαν τοῦ λαοῦ, ἐσκέφθησαν νὰ 
διαμαρτυρηθῶσι διὰ τὴν ἀνατροπὴν αὐτὴν τῶν διαβατῶν καὶ τοῦ καθεϛῶτος τῆς ὁδοῦ.
Ἐϛαύρωσαν ὅθεν τὰς χεῖρας καὶ ἐξερράγησαν εἰς λόγους καὶ ὕβρεις κατὰ τῶν ἁρμοδίων.
Ἐν τούτοις ἡ ἀγανάκτησίς μας ἐκορυφώθη ὅταν ἑσπέραν τινὰ πελαγοδρομῶν ἐντὸς τῶν ἑλῶν ἐκείνων φορτηγός τις ὄνος, ἐναυάγησεν αὔτανδρος, μετὰ τῶν κοφίνων τουτέστι καὶ τοῦ ὀνηλάτου. Ὥστε τὴν πρωΐαν ὁ δηµοδιδάσκαλος τῆς γειτονίας εὗρε τὴν εὐκαιρίαν νὰ συμπληρώσῃ τὸ γεωγραφικόν του μάθημα, ἀνακαλύψας καὶ δάση ἐκ μαρουλίων καὶ λαχάνων χύδην ἐσκορπισμένων ἐντὸς τοῦ βορβόρου.
Ἐν τοσούτῳ ἡ χάνδαξ ἔμενεν ἐκεῖ, ὡς αἴνιγμα ἄλυτον, ὡς στόμιον ᾌδου, ἄνωθι τοῦ ὁποίου περιΐπταντο βεβαίως ἀόρατοι καὶ μυστηριώδεις αἱ σκιαὶ τῶν ἁρμοδίων.
