ΥΧΝΑ ἀνεγίνωσκον εἰς τὰς ἐφημερίδας:
— «Οἱ ἁρμόδιοι ἐπελήφθησαν ἀνακρίσεων διὰ τὸ δεῖνα…»
— Ἐφιστῶμεν τὴν προσοχὴν τῶν ἁρμοδίων διὰ τὸ τάδε…»
— Οἱ ἁρμόδιοι ἂς ἐρευνήσωσι τὸν δεῖνα ὑπόθεσιν…»
«Οἱ ἁρμόδιοι ἂς κάμωσι τοῦτο, οἱ ἁρμόδιοι ἂς φροντίσωσι δι’ ἐκεῖνο, οὗ ἁρμόδιοι πρέπει νὰ σκεφθῶσι διὰ τὸ ἄλλο». Καὶ οὕτω καθεξῆς.
Ἀλλὰ τί εἴδους μεταφυσικὰ ὄντα, τί μυστηριώδεις Σίβυλλαι, ἀόρατοι καὶ ἀκατάληπτοι, ἦσαν αὐτοὶ οἱ ἁρμόδιοι, ποῦ διέμενον, εἰς τὴν γῆν ἢ εἰς τὴν Σελήνην, ἂν συνεκροτοῦντο ἐκ χοὸς ἢ ἀέρος, ἂν ἦσαν δίποδα ἢ ἑρπετὰ ἢ μαλάκια, ἂν εἶχον καὶ αὐτοὶ χεῖρας, ὦτα, κοιλίαν, µασσητῆρας, πτερὰ ἢ κέρατα, δὲν μοὶ ἐδόθη ποτὲ ἀφορμὴ νὰ ἐξετάσω.
Ἐν τούτοις ἡ κατωτέρω ἱστορία, τὴν ὁποίαν θὰ σᾶς διηγηθῶ, θέλει σᾶς πείσει ὅτι εὐκολώτερον εἶνε νὰ συλλάβετε τὸν διάβολον ἀπὸ τὴν οὐράν, ἢ καὶ τὴν γαλῆν ἀπὸ
