Καὶ μὴ γυρεύῃς… κόντεψα ναὔρω τὸ διάβολό μου.
Ἂς ἔχω χάρι στὸ Θεὸ καὶ εἰς τὸν ὄβολό μου.
Μὴν τὰ ρωτᾷς σὰν γνωστικὸς ποῦ εἶσαι τὶ τραβοῦμε…
Εἰς βουλευτὰς καὶ βοηθοὺς κολόκουρα μετροῦμε.
Δέρουν τοὺς ὑπαλλήλους μου κλητῆρες εἰς τῇς στράταις·
Κ’ ἐξέπεσαν πέντε δραχμαῖς τὸ μέτρον ᾐ κομμάταις.
Σ’ ὁρκίζουμαι στὴν παλαιὰ ποῦ ἔχομεν φιλία,
Ζημία κάμποσον καιρὸ μοῦ δείχνουν τὰ βιβλία.
Καλὰ ποῦ τύφλωσ’ ὁ Θεὸς κάμποσους ἑωσφόρους
Κι’ ἀκόμα δὲν ἐβάρυναν τὸ ἔργον μας μὲ φόρους.
Μὲ τῆς οἰκονομίαις μου, πὲς πέρα πῶς τὰ βγάνω·
Ἐφέτος τὰ κορίτσια μου θ’ ἀφήσω δίχως πιάνο.
Τὸ μάγειρά μου ἔδιωξα κ’ ἐφέτος ἡ Κυρία
Οὔτ’ ἀρωματικὰ λουτρὰ θὰ κάμῃ οὔτε κρύα.
Μὲ βία κλειῶ τὸ γράμμα μου, σημαίνει λειτουργία!
Κατάλυσ’ οἴνου σήμερα κ’ ἐλαίου καὶ ἀργία.
Ἡ χάρις του βοήθεια μας νὰ εἶνε, κὺρ - Ἀλέξη
Καὶ ἀπὸ κέρδη καὶ καλὰ στὰ σπίτια μας νὰ βρέξῃ.
Ἀλήθεια ἐλησμόνησα… φιλιάτικο μεγάλο,
Δύο — τρεῖς σερνικοθήλυκους νὰ μ’ εὕρῃς δίχως ἄλλο.
Σοῦ τοὺς πληρώνω ἀκριβά, τοὺς θέλω πριµαρόλι,
Στὴ Λόντρα ἔχουν πέρασι μεγάλη οἱ διαβόλοι.
Σ’ ἀσπάζομαι γλυκά, γλυκὰ ἀπὸ βαθειὰ καρδία
Μὲ ὅλην τὴν κυρίαν μου καὶ μ’ ὅλα τὰ παιδία
Καὶ μένω δοῦλος δουλικὸς τῆς ὑπεραφεντιᾶς σου,
Ἐγὼ Πουλῆς Πουλόπουλος
ἐκ τοῦ χωρίου Πράσσου.
Π. Συνοδινοσ
