Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1892 - 215.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
215

εἰς ἅπαντας τοὺς χριστιανοὺς ἄνευ διακρίσεως δόγματος, κατέληξα ὑπισχνούμενος τὴν ἐξ ὕψους εὐλογίαν εἰς τοὺς συντελέσοντας εἰς ἐπίτευξιν αὐτοῦ.

«Δὲν θέλω νὰ εἴπω ὅτι ἡ ἀγόρευσίς μου ἔκαμεν ἐντύπωσιν ἀλλὰ βεβαίως εὐηρέστησε, μετὰ δὲ τὴν λῆξιν τῆς συνεδρίας ὁ ἀρχιμανδρίτης ἔλαβεν ἐξαίρετον χρηματικὸν ποσόν, συγχρόνως δὲ συγχαρητήρια ἐπὶ τῇ εὐφυΐᾳ τοῦ διερμηνέως αὐτοῦ.

«Ἀπελθόντες ἐκ Βέρνης διηυθύνθημεν εἰς Σολέρην, διότι ὁ ἀρχιμανδρίτης ἐσχεδίαζε νὰ τραπῇ τὴν πρὸς Γερμανίαν ἄγουσαν καὶ ἐπιστρέψη δι’ Οὑγγαρίας καὶ Πολωνίας, μακροτάτην διανύων ὁδόν· ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ βαλάντιόν του ἐπληροῦτο μᾶλλον ἢ ἐκενοῦτο καθ’ ὁδόν, δὲν ἐφοβεῖτο τοὺς ἑλιγμούς.

«Φθάσαντες εἰς Σολέρην ἐπεσκέφθημεν ἐν πρώτοις τὸν πρεσβευτὴν τῆς Γαλλίας. Κατὰ δυστυχίαν τοῦ ἀρχιμανδρίτου μου, ὁ πρεσβευτὴς οὗτος, ὑπηρετήσας ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐφαίνετο γινώσκων πάντα τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸν Ἅγιον Τάφον.

«Ὁ ἀρχιμανδρίτης συνδιελέχθη μετ’ αὐτοῦ ἐπὶ τέταρτον· ἐγὼ δὲν προσεκλήθην διότι ὁ πρεσβευτὴς ἐνόει τὰ φράγκικα καὶ ὡμίλει τὴν ἰταλικὴν τοὐλάχιστον τόσον καλῶς ὅσον ἐγώ. Ἐξελθόντος τοῦ Ἕλληνος ἠθέλησα νὰ παρακολουθήσω αὐτόν· ἀλλὰ τότε ἦλθεν ἡ σειρά μου ν’ ἀνακριθῶ· παρουσιάσας ἐμαυτὸν ὡς παρισινὸν ὑπεκείμην εἰς τὴν δικαιοδοσίαν του. Μὲ ἠρώτησε ποῖος ἤμην, μὲ παρώτρυνε δὲ νὰ εἴπω ὅλην τὴν ἀλήθειαν. Πρὸς τοῦτο ἐζήτησα ἰδιαιτέραν ἀκρόασιν. Ὁ πρεσβευτὴς μὲ ὡδήγησεν εἰς τὸ σπουδαστήριὀν του, μετὰ δὲ τὴν εἴσοδον ἡμῶν ἔκλεισεν ἔσωθεν τὴν θύραν· ἐκεῖ, πεσὼν εἰς τοὺς πόδας του, ὡμολόγησα τὰ πάντα, ὡς εἶχον ὑποσχεθῇ· ἀλλὰ καὶ ἂν οὐδὲν ὐπισχνούμην, πάλιν θὰ ὡμολόγουν τὰ πάντα διότι διηνεκής τις ἀνάγκη διαχύσεως τῶν αἰσθημάτων, ἀναβιβάζει ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν τὴν καρδίαν μου ἐπὶ τὰ χείλη μου. Ὁ πρεσβευτὴς ηὐχαριστήθη μεγάλως ἐκ τῆς μικρᾶς ἱστορίας μου καὶ ἐκ τῆς ζωηρότητος μεθ’ ἧς ἀφηγήθην αὐτήν, λαβὼν δέ με ἐκ τῆς χειρὸς μὲ ὡδήγησεν εἰς τὸ διαίτημα τῆς κοµήσσης συζύγου του καὶ μὲ παρουσίασεν εἰς αὐτὴν διηγηθεὶς ἐν περιλήψει τὰ κατ’ ἐμέ. Ἡ κυρία δὲ Βοννὰκ μὲ ὑπεδέχθη φιλοφρόνως εἶπε δὲ ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ μὲ ἀφήσουν μὲ τὸν γραικὸν ἐκεῖνον καλόγηρον· ἀπεφασίσθη λοιπὸν νὰ μείνω ἐν τῷ μεγάρῳ αὐτῶν μέχρις οὗ ληφθῇ, φροντὶς περὶ ἐμοῦ. Ἠθέλησα ν’ ἀποχαιρετήσω τὸν δυστυχῆ μου ἀρχιμανδρίτην, πρὸς ὃν ᾐσθανόµην ἀληθῆ φιλίαν, ἀλλὰ δὲν μοὶ τὸ ἐπέτρεψαν. Διεμηνύθη αὐτῷ ἡ ἀπόφασίς μου, μετὰ δ’ ἓν τέταρτον τῆς ὥρας μοὶ ἐστάλη ὁ παρ’ αὐτῷ μικρός μου σάκκος».