ἐζήτουν τίποτε, ἐκεῖνος δ’ ὑπέσχετο πολλά. Ἄνευ ἐγγυήσεως, ἄνευ ἀσφαλείας τινός, ἀγνοῶν καθ’ ὁλοκληρίαν τὸν ἄνθρωπον, ἀφέθην εἰς τὴν ὁδηγίαν του καὶ ἀπὸ τῆς ἐπαύριον ἰδοὺ ἐγὼ βαίνων ἐπὶ τὰ Ἱεροσόλυμα.
«Την περιοδείαν ἡμῶν ἠρχίσαμεν ἀπὸ τοῦ καντονίου τῆς Φριβούργης, ὅπου ὅμως δὲν ἐκάμαμεν μεγάλα πράγματα. Τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ βαθμοῦ του μὴ ἐπιτρεπούσης νὰ ἀπαιτῇ καὶ συλλέγῃ παρὰ τῶν ἰδιωτῶν ἐράνους, ὑπεβάλομεν τὴν αἴτησιν αὐτοῦ εἰς τὴν Γερουσίαν, ἥτις τῷ ἔδωκε μικρὸν ποσόν. Ἐκεῖθεν διηυθύνθημεν εἰς Βέρνην, κατελύσαμεν δὲ εἰς καλὸν πανδοχεῖον. Ἡ τροφὴ το ἄφθονος καὶ ἐξαίρετος, ἐγὼ δὲ πρὸ πολλοῦ τρώγων ἐλεεινὰ καὶ ἔχων μεγάλην ἀνάγκην ν’ ἀνακτήσω δυνάμεις, εὗρον κατάλληλον εὐκαιρίαν καὶ δὲν τὴν ἀφῆκα νὰ μὲ διαφύγῃ. Ἡ Αὐτοῦ Πανοσιολογιότης, ἦτο κοινωνικώτατος ἄνθρωπος, ἑστιῶν μετ’ εὐαρεσκείας, εὔθυμος, ὁμιλῶν καλὰ εἰς τοὺς δυναμένους νὰ τὸν ἐννοήσωσιν, οὐχὶ ἄμοιρος γνώσεών τινων, χρησιμοποιῶν προσφυῶς καὶ μετὰ χάριτος τὴν ἑλληνικήν του πολυμάθειαν. Ἡμέραν τινὰ θραύων κάρυον ἔκοψε τὸν δάκτυλον αὐτοῦ βαθύτατα· ἐν ᾧ δὲ τὸ αἷμα ἀνέθρωσκεν ἀφθόνως, ἐπέδειξε τὸν δάκτυλόν του εἰς τοὺς περικαθημένους καὶ εἶπε γελῶν.
— Mirate, signori; questo è sangue pelasgo.
«Ἐν Βέρνῃ αἱ ὑπηρεσίαι μου δὲν ἀπέβησαν εἰς αὐτὸν ἀνωφελεῖς, ἐγὼ δ’ ἐξετέλεσα τὸ ἔργον μου οὐχὶ τόσον κακῶς ὅσον ἐφοβούμην. Ἐγενόμην τολμηρότερος καὶ εὐφραδέστερος παρ’ ὅσον θὰ ἤμην δι’ ἐμὲ αὐτόν. Ἐνταῦθα ὅμως ἀνεφύησαν ἀπροσδόκητοι δυσχέρειαι· παρέστη ἀνάγκη μακρῶν καὶ συνεχῶν συνεννοήσεων μετὰ τῆς ἀρχῆς, ἡ δ’ ἐξέλεγξις τῶν τίτλων διήρκεσεν ἐφ’ ἱκανόν. Τέλος εὑρεθέντων πάντων ἐν τάξει ἐγένετο δεκτὸς εἰς ἀκρόασιν ὑπὸ τῆς γερουσίας. Συνεισῆλθον κ’ ἐγὼ ὡς διερμηνεύς, ἐνετάλην δὲ νὰ ὁμιλήσω. Οὐδόλως ἀνέμενον τοιαύτην πρόσκλησιν, οὐδ’ ἐφανταζόμην ὅτι ἀφ’ οὗ ἐπὶ μακρὸν συνδιεσκέφθημεν μετὰ τῶν μελῶν καθ’ ἕκαστον, ἔπρεπε ν’ ἀποταθῶ εἰς τὸ συγκεκροτημένον σῶμα ὡσεὶ μηδὲν εἶχε λεχθῇ. Φαντάσθητε τὴν ἀμηχανίαν μου! Ἐγὼ ὁ τόσον συνεσταλμένος νὰ ἀγορεύσω οὐ μόνον δημοσίᾳ ἀλλ’ ἐνώπιον τῆς Γερουσίας τῆς Βέρνης, καὶ ν’ ἀγορεύσω ἐκ τοῦ προχείρου οὐδὲ στιγμὴν ἔχων ὅπως παρασκευασθῶ. Ἀλλ’ οὐδ’ ἐδειλίασα κἂν· ἐξέθηκα διὰ βραχέων τὰ κατὰ τὴν ἀπὸ στολὴν τοῦ ἀρχιμανδρίτου, ἐπῄνεσα τὴν εὐλάβειαν τῶν εἰσενεγκόντων εὐπατριδῶν. Παρορμῶν δ’ εἰς ἅμιλλαν τὴν εὐλάβειαν αὐτῶν εὐηλπίστουν ὅτι ἡ μεγαλοδωρία δὲν θὰ φανῇ μικροτέρα τῆς τῶν ἄλλων. Εἶτα δὲ προσπαθῶν ν’ ἀποδείξω ὅτι τὸ ἔργον ἐκεῖνο ἀφώρα
