Γέρω - Κολοκοτρώνης ἦτο τάφος τοῦ μυστικοῦ καὶ μετέβαινον ἅπαντες καὶ τῷ ἔλεγον στ’ αὐτὶ ὅλα, ὥστε ἦτο ἐνήμερος πάντοτε τῶν διατρεχόντων. Μικρὸν πρὸ τοῦ 1843 μαθὼν πολλὰ καὶ θέλων νὰ τὰ προλάβῃ παρουσιάσθη εἰς τὸν Ὄθωνα καὶ τῷ ὑπέδειξεν, ὅτι εἶνε ἀπόλυτος ἀνάγκη ν’ ἀλλάξη ἡ κυβέρνησις καὶ ἡ πολιτικὴ πορεία.
Ὁ Ὄθων μετὰ δέκα ἡμέρας ἀντικατέστησε τὴν κυβέρνησιν, ἀλλὰ τῷ ἐφάνη παράξενον πῶς ὁ γέρω Κολοκοτρώνης, ὡς ἦτο η συνήθεια, δὲν ἐπαρουσιάσθη νὰ εὐχαριστήσῃ καὶ ὑπέδειξε τὸ τοιοῦτον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ γέρου τὸν Γενναῖον, ὄντα εἰς τὴν αὐλήν, ὅστις ἔδραμε πάραυτα καὶ τῷ εἶπε — Ἂς κάµωµε τὸ χατῆρι τοῦ βασιλειά, λέγει καθ’ ἑαυτὸν ὁ γέρως τοῦ Μωργιᾶ καὶ ἐπαρουσιάσθη.
Κατὰ τὴν ἐθιμοταξίαν ὁ βασιλεὺς ἀπέτεινε τὸν λόγον πρῶτος καὶ — Γέρω Κολοκοτρώνη, τῷ λέγει, ἀπῃτήσατε νὰ ἀλλάξω τὸ ὑπουργεῖον καὶ τὸ ἔπραξα, εἶσαι εὐχαριστημένος;
— Ὄχι, μεγαλειότατε, ἀπήντησε σοβαρῶς ὁ εἰλικρινὴς πατριώτης, διότι οἱ βιολιτζίδες ἄλλαξαν, ἀλλ’ ὁ χαβᾶς ὁ ἴδιος εἶνε καὶ ὁ σκοπὸς ἦταν ν’ ἀλλάξῃ ὁ χαβᾶς.
Ὁ βασιλεὺς τῷ ἔστρεψε τὰ νῶτα καὶ ὡμίλησε πικρὰ τοῦ Γενναίου, ὅστις δραμὼν — τί ἔκαμες πατέρα, τῷ λέγει, δυσηρέστησας πικρὰ τὸν βασιλέα.
— Σώπα, τὸν διακόπτει ὁ γέρως θυμωμένος, σεῖς ἐκεῖ μεσ’ ’ς τὸν κορίτο, ὡς ἔλεγον τότε τὴν αὐλήν, δὲν βλέπετε ὡς τὴ μύτη σας· καὶ κάλλιο λόγια στὸ χωράφι παρὰ μάγκανο στ’ ἀλῶνι. Πέστε τοῦ βασιλειὰ ν’ ἀλλάξῃ δρόμο, γιατὶ θὰ ξημερώσῃ…
Καὶ ἐξημέρωσεν ἡ μεταβολὴ τοῦ 1843.
Φαλεζ.
