φοῦ τῆς ἐλεγειακῆς ποιήσεως, Φιλητᾶ τοῦ Κῴου, εἰς ὃν ὤφειλε καὶ τὴν πνευματικήν της μόρφωσιν καὶ τὴν μετὰ ταῦτα φήμην. Ὁ Ἑρμησιάναξ τιμῶν τὴν ἐρωμένην τρία τῶν ἐλεγείων του βιβλία ἔγραψε πρὸς αὐτὴν καὶ ἐξέδωκε ταῦτα ὑπὸ τὸν τίτλον «Λεόντιον».
Τῆς Λεοντίου τὴν φήμην δὲν κατέστησαν γνωστὴν μόνον τοῦ Ἑρμησιάνακτος αἱ Ἐλεγεῖαι καὶ οἱ Ἐπικούρειοι, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ διεκρίθη ἐπὶ συγγραφικῇ ἱκανότητι, διότι, ὅτε ὁ Θεόφραστος, ὁ γνωστὸς τοῦ Ἀριστοτέλους μαθητὴς καὶ διάδοχος συνέγραψε βιβλίον περὶ γάμου, ἐν ᾧ οὐχὶ τόσον τρυφερῶς ἐξεφράζετο περὶ τοῦ γυναικείου φύλου, ἡ Λεόντιον ἀντεπεξῆλθε κατ’ αὐτοῦ μετὰ τόσης δεινότητος, ὥστε ἐπεσπάσατο εἰς ἑαυτὴν τὸν γενικὸν θαυμασμόν. Αὐτὸς ὁ Κικέρων ἐκφράζει τὸν θαυμασμόν του καὶ μόνον διὰ τοῦτο ὅτι γυνὴ ἐτόλμησε νὰ γράψη κατ’ ἀνδρὸς γνωστοτάτου ἐπὶ σοφίᾳ. Τοῦτ’ αὐτὸ ἐκδηλοῖ καὶ Πλίνιος ὁ πρεσβύτερος ἐν τῇ εἰσαγωγῇ τῆς φυσικῆς αὐτοῦ ἱστορίας.
Το περὶ γάμου τοῦτο ἔργον τῆς Λεοντίου ἀπωλέσθη, διεσώθη δ’ ἡμῖν τοῦ Θεοφράστου ἔργον, τοῦ δόντος ἀφορμὴν τῇ Λεοντίῳ νὰ γράψῃ τὸ ἑαυτῆς, ἀπόσπασμα ἐν Λατινικῇ μεταφράσει, ὅπερ διὰ τὸ περίεργον παραθέτομεν ἐνταῦθα ἔχον ὡς ἑξῆς:
«Πρέπει νὰ νυμφεύεται ὁ σοφός; Ἂν αὕτη εἶναι ὡραία, εὖ ἠγμένη καὶ ἐξ ἐντίμου οἴκου, ἂν αὐτὸς εἶνε εὔπορος, ὑγιής, δύναται καὶ ὁ σοφὸς νὰ συνάψῃ γάμον. Ἀλλὰ βεβαίως πολὺ σπανίως συναντῶνται πᾶσαι αὗται αἱ ἀπαιτήσεις. Διότι κατὰ πρῶτον ἤθελε διακοπῇ ἡ περὶ τὴν ἐπιστήμην ἐνασχόλησις. Οὐδεὶς δὲ δύναται νὰ συζῇ ταὐτοχρόνως τοῖς βιβλίοις του καὶ τῇ γυναικὶ του. Ἔπειτα αἱ γυναῖκες δέονται πολλῶν, δαπανηρῶν φορεμάτων, κοσμημάτων χρυσῶν, μαργαριτῶν, συναναστροφῶν, ὑπηρεσίας, ἐπίπλων καὶ ἁμαξῶν. Πρὸς τούτοις δὲ ἐπὶ νύχτας ὁλοκλήρους εἶνε ἠναγκασμένος νὰ ἀκούῃ παράπονα τῆς συζύγου. «Βλέπεις, τῷ λέγει, πῶς ἐκείνη καλλωπίζεται περισσότερον ἐμοῦ. Ἐκείνη τιμᾶται ὑπὸ πάντων, ἐγὼ δὲ τὸ δυστυχὲς γύναιον καταφρονοῦμαι ἐν ταῖς συναναστροφαῖς!» Διατὶ πάντοτε παρατηρεῖς τὴν γειτόνισσαν; Διὰ τὶ ὡμίλησας πρὸς τὸ κοράσιον ἐκεῖνο; Τί µοι ἔφερες;»
«Ὁ ἀνὴρ δὲν δύναται πλέον νὰ ἔχῃ φίλον, εἰς μηδεμίαν νὰ συχνάζῃ συναναστροφήν. Οἱαδήποτε αὐτοῦ ἐκδήλωσις εὐαρεσκείας εἴς τι ἐκλαμβάνεται ὡς ἀπαρέσκεια κατ’ αὐτῆς. Ὁ περιφημότατος φιλόσοφος μεταβαίνων εἰς οἱανδήποτε πόλιν δὲν δύναται νὰ καταλίπῃ τὴν σύζυγον μόνην, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὴν λάβῃ μεθ’ ἑαυτοῦ. Ἂν αὕτη εἶνε ἄνευ περιουσίας ὀφείλει νὰ
