Ἀδελφὸς τοῦ Μητροπολίτου Κρήτης Τιμοθέου εἶνε καὶ ὁ ἐπ ἱκανότητι, δραστηριότητι καὶ πατριωτισμῷ διακρινόµευος Χερρονήσου Διονύσιος ὑπ' αὐτοῦ ἐκπαιδευθείς
ΠΟΒΑΙΝΕΙ ἡμῖν ἐντελῶς ἀδύνατον νὰ ἀποδώσωμεν ἐν τῷ περιωρισμένῳ ὧδε χώρῳ πλήρη καὶ ἀκριβῆ τὴν βιογραφικὴν εἰκόνα τοῦ ἐπιφανοῦς ἐπιστήμονος, τοῦ ἐπὶ τριάκοντα ἓξ συνεχῆ ἔτη ἀγλαΐζοντος τὸ ἡμέτερον Πανεπιστήμιον, τοῦ δεινοῦ φιλολόγου, καὶ ἐξόχου ῥήτορος, τοῦ πεφημισμένου ἐρευνητοῦ τῆς ἀρχαίας Ἰατρικῆς, τοῦ τιμῶντος οὐτωσὶ περιφανῶς τὸ ἑλληνικὸν ὄνομα ἐνώπιον τοῦ ἐπιστημονικοῦ κόσμου τῆς Εὐρώπης. Διὸ περιοριζόμεθα εἰς τὰς βραχείας ὧδε σημειώσεις περὶ τοῦ διαπρεποῦς ἀνδρός, φρονοῦντες ὅτι παρέχομεν οὕτω ἀμυδρὰν κἂν σκιαγραφίαν τῆς ἐξόχου ἐπιστημονικῆς ἱκανότητος καὶ τῶν πολλαπλῶν καὶ πολυτίμων ὑπὲρ τῆς ἐπιστήμης καὶ τοῦ ἔθνους ἐργασιῶν αὐτοῦ.
Ὁ κ. Ἀναγνωστάκης ἐγεννήθη ἐν Κρήτῃ τῇ 30 Ἰουνίου τοῦ 1826. Τὴν Ἰατρικὴν ἐσπούδασεν ἐν τῷ ἡμετέρῳ Ἐθνικῷ Πανεπιστημίῳ ἀναγορευθεὶς διδάκτωρ τῷ 1849. Τὰς σπουδὰς αὐτοῦ συνεπλήρωσεν εἶτα ἐν Βιἐννῃ, Βερολίνῳ, Παρισίοις καὶ Λονδίνῳ. Τῷ 1856 διωρίσθη μετὰ ὀλιγόμηνον ὑφηγεσίαν, καθηγητὴς τῆς Ὀφθαλμολογίας καὶ κατόπιν τῆς Χειρουργικῆς Παθολογίας. Ἐξελέχθη δὶς κοσµήτωρ καὶ ἅπαξ Πρύτανις κατὰ τὸ ἀκαδαμαϊκὸν ἔτος 1877 — 78. Διευθυντὴς τοῦ Ὀφθαλμιατρείου διατελεῖ ἀπὸ τοῦ 1854, δωρεὰν δ’ ὑπηρετῶν ἐπὶ 30 ὁλόκληρα ἔτη κατώρθωσε διὰ τῆς παραδειγματικῆς αὑτοῦ ἀφιλοκερδείας καὶ τοῦ ἀκραιφνοῦς ζήλου οὐ μόνον νὰ συντηρήσῃ τὸ εὐεργετικὸν τοῦτο κατάστηµα, ἀλλὰ καὶ νὰ προαγάγη αὐτό· δύναταί τις δ’ εἰπεῖν, ὅτι εἰς τὸν κ. Ἀναγνωστάκην ὀφείλεται ἡ ὕπαρξις τοῦ Ὀφθαλμιατρείου. Πρόεδρος τῆς ἐν Ἀθήναις Ἰατρικῆς Ἑταιρίας διετελεσεν ἐπὶ 20 συνεχῆ ἔτη, προεδρεύσας καὶ τῶν δύο ὑπὸ τῆς Ἑταιρίας ταύτης συγκροτηθέντων συνεδρίων τῶν Ἑλλήνων ἰατρῶν τῷ 1882 καὶ τῷ 1887. Τὴν Ἑλλάδα ἐπαξίως ἀντεπροσώπευεν εἰς πάντα σχεδὸν τὰ διεθνῆ τῆς Ὀφθαλμολογίας συνέδρια. Τῷ 1885 ἐξελέχθη ὑπὸ τῆς ἀκαδημαϊκῆς συγκλήτου Ὀλυμπιακὸς ρήτωρ, ὡμίλησε δὲ τότε περὶ τῶν πνευματικῶν προόδων τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους. Καὶ ἰατρικὴν δ’ ἐφημερίδα ἐξέδιδε μετὰ τοῦ κ. Ἀφεντούλη ἀπὸ τοῦ 1858 µέχρι τοῦ 1860. Ἂς μὴ παραλείπωμεν δὲ
