νομένων δεκτῶν εἶνε ἑκάστοτε τοσούτῳ μᾶλλον μικρὸς καθ’ ὅσον ὀλιγώτεραι εἶνε αἱ πρὸς πλήρωσιν κεναί ἕδραι, τῆς Κυβερνήσεως ὀφειλούσης νὰ διορίσῃ τοὺς ἐπιτυχόντας ἀμέσως. Καὶ εἶνε ὁ διαγωνισμὸς οὗτος μία τῶν ἐμφανίσεων τῆς ἀπηνοῦς ἀρχῆς, περὶ ἦν ὡς περὶ σημαίαν συνεσπειρώθησαν οἱ θιασῶται τῆς πολιτικῆς οἰκονομίας, καθ’ ἧς ὅμως διεξάγεται ἀγὼν ὅσῳ εὐγενὴς τόσον ἀμείλιχος ὑπὸ τῶν συνηγόρων τοῦ συστήματος τῆς ἰσότητος.
Δι’ ἰσχυρᾶς θελήσεως, καὶ τοιαύτης ἡ δεσποινίς Καλλισπέρη φαίνεται ἀφθονοῦσα, ὑπερβάλλεται οἱονδήποτε ἐπιπροσθοῦν κώλυμα. Ἡ ἰσχυρὰ θέλησις τὴν φορὰν ταύτην ὑποβοηθεῖται ὑπὸ ὑγείας πνευματικῆς καὶ εὐεξίας ἀδιασείστου, καὶ ἡ νέα ἡμῶν συμπολῖτις μόνη αὐτὴ ἐκ τόσων ἄλλων γυναικῶν ξένων ἐπίσης ἐθνικοτήτων, ἀγομένων ὑπὸ τῶν αὐτῶν εὐγενῶν πόθων, ἀλλ’ ἀποκαρτερησασῶν καθ’ ὁδόν, ἀπεβιβάσθη ἐπὶ τῆς ποθουμένης ἀκτῆς μὲ τὸ Σορβονικὸν γέρας εἰς τὴν χεῖρα. Ἡ πανεπιστημιακὴ αὕτη νίκη ἐθεωρήθη ὡς γεγονὸς ἐν τῇ πόλει τῶν Παρισίων καὶ ὁ ἐπίσημος τηλέγραφος ἀνήγγελλεν αὐτὴν παρευθὺς πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν τύπον, μαντεύων τὸ ἔξοχον διαφέρον, ὅπερ ἡ περὶ αὐτῆς εἴδησις θὰ προεκάλει ἐν τῇ πατρίδι τῆς νέας.
Ἡ δεσποινίς Καλλισπέρη ὑπῆρξεν εὐτυχεστέρα ὄχι πλέον τῶν ἄλλων ἐκείνων, αἵτινες ἐπιθυμοῦσαι τὸν ὑψηλὸν τίτλον τοῦ διδάκτορος, διενοήθησαν νὰ ἐπιχειρήσωσι τὴν ἀπόκτησίν του διὰ τῶν ἀνεπαρκῶν των δυνάμεων, ἠναγκάσθησαν ὅμως ὕστερον ν’ ἀνακρούσωσι πρῶραν, διότι περὶ αὐτῶν οὐδεὶς λόγος, ἀλλὰ δύο ἄλλων νεανίδων, τῆς μὲν προερχομένης ἐκ τοῦ Βορρᾶ τῆς δὲ ἀπὸ τῶν Ῥουμανικῶν ὀχθῶν τοῦ Δουνάβεως. Ἀμφότεραι παρεῖχον ἀξιοχρέους ἐγγύας περὶ μελλούσης ἐπιτυχίας των, πλὴν ἀμφότεραι θλιβερὸν ἔσχον τὸ τέλος. Καὶ ἡ μὲν Ῥωσὶς μετὰ τὸ πέρας τῆς ἐγγράφου δοκιμασίας, ἐνῷ περιεμένετο ἡ ἐτυμηγορία τῶν καθηγητῶν, λιποψυχήσασα, ἔθηκε τέρμα εἰς τὰς ἡμέρας της καὶ ὅτε ἡ θυρωρὸς τῆς οἰκίας ἐν ᾗ κατῴκει εἰσῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιόν της, ἵνα τῇ φέρῃ τὸ λιτὸν — διότι ἦτο πτωχὴ — πρόγευμά της ἔκειτο ἄπνους ἀφ’ ἱκανῶν στιγμῶν. Θλιβερὰ ἱστορία! τόσῳ θλιβερωτέρα, ὅσῳ ἡ δύστηνος κόρη ἐφέρετο μεταξὺ τῶν ἐπιτυχόντων εἰς τὰ γραπτὰ, ἐκαλεῖτο δὲ πρὸς προφορικὴν ἐξέτασιν. Αἱ Γαλλικαὶ ἐφημερίδες ἀφιέρωσαν εἰς τὴν ἀτυχῆ νέαν γραμμὰς ἀποσταζούσας τὴν πικροτέραν τῶν θλίψεων.
Ἡ ἑτέρα, Ῥουμανὴ τὴν καταγωγήν, εὐειδῆς τὴν ὄψιν, εὐνοουμένη δὲ τῆς Μούσης Ἐρατοῦς ὑπισχνεῖτο καὶ αὐτὴ εὐδόκιμον τέλος, ὅτε ἀπροσδοκήτως ἡ ὠχρότης ἤρχισε νὰ ἐνιδρύηται βαθμη-
