λείπτως. Δρόμοι, δισκοβολίαι, ἅλματα, κολύμβημα, κωπηλασία, ἀναρριχήσεις, ἐκδρομαὶ εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ ἀνὰ τὰ ὄρη, ἰδοὺ αἱ προςφιλεῖς του παιδιαί, εἰς ἃς ἐπρώτευε μεταξὺ τῶν ὁμιλήκων του. Ζωηρός, ἀεικίνητος, ἀτίθασσος, ταραχοποιός, ἦτο ἐν τούτοις ὁ ἄριστος τῶν μαθητῶν, διακρινόμενος μάλιστα ἐπὶ ἐξαιρέτῳ μαθηματικῇ ἰδιοφυΐᾳ. Ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς του Γ. Γεράκης ἔμενεν ἔκθαμβος βλέπων τὸν μικρὸν ταραξίαν εὑρίσκοντα λύσεις τῶν ἀριθμητικῶν προβλημάτων διαφόρους τῶν ὑπ’ αὐτοῦ προτεινομένων. Ὅταν ποτὲ ὁ ἀοίδιμος Ὄθων ἐπεσκέφθη τὰς Πάτρας, ὁ αὐτόθι γυμνασιάρχης τότε Α. Ραδινὸς θέλων νὰ ἐπιδείξῃ ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τὸν κράτιστον τῶν μαθητῶν, ἔδραμε καὶ ἐξετρύπωσε τὸν μικρὸν ταραχοποιὸν, τὸν ἔσυρεν ἐκ τοῦ ὠτὸς καὶ τὸν παρουσίασεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. Ὁ ἰδιόρρυθμος παῖς μετὰ παρρησίας ἔλυσε διάφορα προβλήματα δυςχερῆ καὶ ἐκ τοῦ προχείρου, ὁ δὲ Ὄθων θαυμάσας τὴν ἀγχίνοιαν τῷ ἐνεχείρισεν ἱκανὰ βιβλία ὡς δῶρα. Μεταβαίνων εἰς φιλικὰς ἢ συγγενικὰς οἰκίας καὶ εὑρίσκων τὴν ἐξώθυραν κλειστήν, ἀνερριχᾶτο διὰ τῶν κρηπιδωμάτων καὶ τῶν στεγῶν καὶ ἐνεφανίζετο ὡς ἔκπληξις εἰς τοὺς κύκλους τῶν οἰκείων. Τιμωρηθείς ποτε ἀδίκως ὑπὸ τοῦ Γυμνασιάρχου καὶ φυλακισθεὶς ἐπήδησεν ἀπὸ τοῦ τρίτου ὀρόφου τοῦ Γυμνασίου ἐντὸς τοῦ λιθοστρώτου τῆς αὐλῆς ὄρθιος ἐπὶ τῶν ποδῶν ὡς αἴλουρος, ὡς γαλῆ. Ὁ Γυμνασιάρχης τρομάξας ἐκ τοῦ κρότου προέκυψεν ἐκ τοῦ παραθύρου:
— Βρὲ παλῃόπαιδο, τί ἔκαμες ἐκεῖ;
— Νά, μ’ ἐτιμώρησαν ἄδικα κ’ ἐπήδησα ἐδῶ ἔξω.
Καὶ ὁ Γυμνασιάρχης ἐσταυροκοπεῖτο ἔκθαμβος πῶς δὲν ἐθρυμματίσθη εἰς μυρία συντρίμματα ὁ μικροσκοπικὸς ἐκεῖνος γίγας.
Ὑπὸ τοιαύτας συνθήκας ὁ παῖς διεμορφώθη εἰς ἄνδρα ῥωμαλέον καὶ ἀκαταπόνητον. Ἑπόμενον ὅθεν ὑπὸ τόσῳ στερεὸν ὀργανισμὸν νὰ ἀνδρωθῇ σύναμα καὶ φρόνημα σιδηροῦν καὶ χαρακτὴρ ἀλίγυστος καὶ ψυχὴ ἀνδρεία, ψυχὴ ἥρωος ἅμα καὶ φιλοσόφου. Νεώτατος ἔτι γενόμενος δικαστὴς καὶ ῥιφθεὶς εἰς τὴν δίνην τῆς κοινωνικῆς ζωῆς οὐ μόνον δὲν ἀπέβαλεν ἀλλὰ τοὐναντίον καὶ ἐσυστηματοποίησε τὰς λιτὰς καὶ ἀπερίττους παιδικὰς ἕξεις. Ἡ νυσταλέα καὶ ἀναιμικὴ γενεά, μεθ’ ἧς ὤφειλε νὰ ζυμωθῇ κοινωνικῶς, οὐδ’ ἐπὶ ἐλάχιστον ἠδυνήθη νὰ τὸν ἐπηρεάσῃ. Ἐὰν ἐπὶ τῆς ἕδρας τοῦ δικαστοῦ τὸν ἐκάρφωνε τὸ καθῆκον, ἐὰν τὸν ἔπνιγεν ὁ κονιορτὸς τῶν δικογράφων καὶ ἡ ἀτμοσφαῖρα τῆς μικροπολιτικῆς, ἡ μιαίνουσα τὸν βωμὸν τῆς ἑλληνικῆς Θέμιδος, ἐὰν ἐγνώ-
