Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
.jpg)
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΤΟΞΟΝ
Απ’ τὴ στιγμὴ ποῦ ἀσήκωσα τὰ μάτια ’ς ἄλλη σφαῖρα,
Καὶ τὸν Θεὸν ἐζήτησαν οἱ κτύποι τῆς καρδιᾶς,
Σ’ εἶδα νὰ λάμπῃς ἄξαφνα ’σὰ θαῦμα ’ς τὸν αἰθέρα
Καὶ τ’ οὐρανοῦ τὰ κύματα νὰ διώχνῃς, νὰ σκορπᾷς.
Μ’ ἐμάγεψες! καὶ ἐλόγιαζα μὴ ὁ Πλάστης περιμένῃ
Καμμιὰ ψυχὴ ’ς τὸ θρόνο του, ψυχή του ἀγαπητή,
Καὶ μονοπάτι σ’ ἔστελνε εἰς τὴ μακαρισμένη
Γιά ναὔρῃ τὸν παράδεισο, ’ς τὰ νέφη μὴ χαθῇ.
