ΙΔ′ αἰῶνος εἰσάγεται τὸ πρῶτον ὁ συρμὸς τῶν ἐσθήτων μετὰ κορμοῦ περισφίγγοντες τὸν θώρακα καὶ ἀφίνοντες γυμνὸν τὸ ἀνώτερον αὐτοῦ μέρος. Ἔτυχε δ’ εὐμενεστάτης ὑποδοχῆς τὸ δεκολτέ, τοσαύτης μάλιστα, ὥστε μετά τινα ἔτη ὡς ἔγραφεν ὁ J. de Mussi, αἱ γυναῖκες ἐδείκνυον ὅλον αὐτῶν τὸ στῆθος: Quod dictœ mamillœ velint exire de sinu carum.
Κατὰ τὴν ἀναγέννησιν ἦν ἐν χρήσει παρ’ ἀμφοτέροις τοῖς φύλοις ἔνδυμά τι περὶ τὴν ὀσφὺν φερόμενον καὶ corsetus ἢ corsatus καλούμενον. Ἦν δὲ τοῦτο παρὰ μὲν τῷ ἀνδρὶ ἁπλοῦν περιστερνίδιον, παρὰ δὲ τῇ γυναικὶ ἱμάτιον στενὸν φερόμενον ὑπὸ τὸ ὑποκάμισον καὶ ἀνάλογον τῷ σημερινῷ στηθοδέσμῳ ἀλλ’ ἄνευ σιδηρῶν ἐλασμάτων ἢ ὀστῶν φαλαίνης.
Τὰ ἔτη ἐν τούτοις παρήρχοντο, ὁ πολιτισμὸς καταπληκτικὰς ἐποιεῖτο προόδους καὶ ἡ τῶν γυναικῶν ἀμφίεσις μυρίας ὑφίστατο μεταβολάς. Ὁ corsetus ἐθεωρήθη ὡς μὴ ἐπαρκῶς πληρῶν τὸν προορισμόν του, ἢ δὲ πολυμήχανος γυνὴ κατηνάλισκε πᾶσαν αὐτῆς τὴν ἐφευρετικότητα εἰς τελειοποίησιν αὐτοῦ. Τέλος, τῷ 1532 ἡ Αἰκατερίνα τῶν Μεδίκων εἰσήγαγεν ἐξ Ἰταλίας εἰς Γαλλίαν τὸν μετὰ μεταλλίνων ἐλασμάτων στηθόδεσμον. Τάχιστα ἡ χρῆσις αὐτοῦ ἐγενικεύθη ἀνὰ πᾶσαν τὴν Εὐρώπην, τὸ δὲ ὄνομα τῆς Αἰκατερίνης μετ’ εὐλαβείας προέφερον αἱ πεπολιτισμέναι κυρίαι, αἵτινες τέλος εὗρον ὅ,τι ἐζήτουν. Εἰς μάτην ὁ Roderic, ὁ Ambroise Paré, ὁ Montaigne, ὁ Riolan καὶ πλεῖστοι ἄλλοι ἐξηγέρθησαν κατ’ αὐτοῦ· εἰς μάτην τῶν λειτουργῶν τοῦ ὑψίστου αἱ ἱκεσίαι, αἱ ἀραὶ καὶ οἱ ἀφορισμοί· εἰς μάτην τῶν βασιλέων αἱ ἀπαγορευτικαὶ διατάξεις καὶ οἱ νόμοι, ἐξ ὧν ἀναφέρω τὸν τοῦ Ἰωσὴφ Β′, καθ’ ὃν αἱ ἑταῖραι καὶ αἱ εἰς ἀτιμωτικὴν ποινὴν καταδικασθεῖσαι ὑπεχρεοῦντο νὰ φέρωσι στηθόδεσμον καὶ κρινολῖνον· τὰ πάντᾱ εἰς μάτην ἀπέβησαν· ἡ γυνὴ
