ὅτι πάσῃ δυνάμει θέλει ἀντιταχθῆ εἰς τὰς ἐχθροπραξίας τῶν ἄλλων μουσουλμάνων ἡγεμόνων, ὅτι θέλει ἀποδώσει πάντα τὰ φρούρια ὅσα ἐκυρίευσεν ἀπ’ ἀρχῆς τῆς τοῦ Μανουὴλ βασιλείας καὶ ὅτι θέλει πιστῶς ἐκτελεῖ πάσας τὰς διαταγὰς τοῦ αὐτοκράτορος. Κατὰ δὲ τὸ ἀκόλουθον ἔτος αὐτὸς ὁ σουλτάνος, ἐλθὼν εἰς τὴν βασιλεύουσαν, ἐπανέλαβεν ὅλους τούτους τοὺς ὅρκους.
Τοιαύτη ἐγένετο ἐν ταῖς κεφαλαιωδεστέραις αὐτῆς περιπετείαις ἡ βασιλεία τοῦ Μανουὴλ Κομνηνοῦ, τοῦ θανόντος τῷ 1180.
Κ. Παπαρρηγοπουλου
ΤΟΥ Σολωμοῦ τὴ γαλανὴ κι’ ἀφρόπλαστη μητέρα
Ἀγκάλιασες γιὰ μάνα σου· τὴ θέλεις πεθερά σου·
Μιὰ ζηλευτή της σήμερα σοῦ δίνει θυγατέρα,
Γιὰ νὰ τὴν κάμῃς ταῖρι σου, γλυκειὰ συντρόφισσά σου.
Μὲ μητρικὸ χαμόγελο παιδί της σ’ ὀνομάζει,
Καὶ σοῦ προσφέρει ὁλόχαρη γιὰ προῖκα τὴν καρδιά της·
Μὲ τὰ λευκά της γιασεμιὰ τὰ στέφανα ἑτοιμάζει,
Ἀπ’ τὴ δροσούλα της ὑγρὰ κι’ ἀπὸ τὰ δάκρυά της.
Ἀλλ’ εἰς ἐμένα πίστεψε ἄλλο προικιὸ χαρίζει·
’Σὰν τὸ ’δικό σου πλούσιο, θαρρῶ, καὶ τὸ δικό μου·
Εἰς τὴ χαρά σου ἀπὸ χαρὰ ἡ ἀγάπη μου δακρύζει· —
Ἡ Ζάκυνθο τὸν φίλο μου τὸν ἔκαμε ἀδελφό μου.
Ἐν Ζακύνθῳ, Δεκέμβριος 1889.
Ανδρεασ Μαρτζωκησ
