ἡμίγυμνος καὶ φέρων καλώδιον περὶ τὸν τράχηλον, καθικέτευσε τὸν βασιλέα Μανουὴλ νὰ τὸν συγχωρήσῃ καὶ ὤμοσε πίστιν εἰς αὐτόν.
Ἐκ τῶν ὑποχρεώσεων ἃς τότε ἀνέλαβεν ὁ Ῥενὰλδος μία ἦτο, ὡς πρὸ ὀλίγου εἴπομεν, «καὶ ἀρχιερέα ἐκ Βυζαντίου πέμπεσθαι εἰς Ἀντιόχειαν κατὰ ἔθος τὸ παλαιόν·» ἄλλα πλὴν τούτου συνωμολογήθη ὅτι ἡ Ἀντιόχεια θέλει παρέχει τῷ βασιλεῖ ὡρισμένον τι ποσόν στρατευμάτων ὁσάκις οὗτος τὸ ἀπῄτει. Συγχρόνως καὶ ὁ ἡγεμὼν τῶν Ἀρμενίων Τερόζης ὤμοσεν ὅρκον πίστεως εἰς τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ τότε, τῷ 1156, ὁ Μανουήλ, κατελθὼν εἰς Συρίαν, εἰσήλασε τροπαιοῦχος εἰς τὴν Ἀντιόχειαν. Ὁ μὲν Ῥεναλδος, πεζὸς παραπορευόμενος, ἐκράτει τὸν ἀναβολέα αὐτοῦ, ὁ δὲ βασιλεὺς τῶν Ἱεροσολύμων Βαλδουΐνος Γ′, ἔφιππος μέν, μακρὰν δὲ ἄποθεν παρηκολούθει. Τὸ περίεργον εἶναι ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ ἦν περιβεβλημένος διττοὺς θώρακας, καὶ ἐπανωφόριον κατάλιθον, τοῦ ὁποίου τὸ βάρος δὲν ἦτο ὀλιγώτερον τοῦ βάρους τῶν δύο θωράκων, καὶ στέφος καὶ τἆλλα τῷ βασιλεῖ ἐξ ἔθους. Οὐδὲν ἧττον δὲ καὶ ὅτε ἔφθασεν εἰς τὸν ναὸν τοῦ ἁγίου Πέτρου ἀπέβη τοῦ ἵππου ἐλαφρότατα, καὶ ὅτε ἐξῆλθε τοῦ ναοῦ, ἀνέθορεν αὖθις σὺν ἅλματι ἐπὶ τὸν ἵππον, ὥσπερ οὐδὲ τῶν ψιλῶν τις καὶ ἀόπλων. Εἰς Ἀντιόχειαν παρέμεινεν ὀκτὼ ἡμέρας, καθ’ ἃς οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως ταύτης ἐδικάζοντο ὑπ’ αὐτοῦ καὶ οὐχὶ ὑπὸ τοῦ Βαλδουΐνου.
Οὐδὲ εἰς ταῦτα περιωρίσθη ὁ θρίαμβος τοῦ Μανουήλ. Ἐξ Ἀντιοχείας ὥρμησεν ἐπὶ τὴν ἅλωσιν τοῦ Χαλέπ, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ Νουρεδδίν, ὁ τῆς πόλεως ταύτης σουλτάνος, ἐξῃτήσατο τὴν εἰρήνην ἐπὶ τῇ ἀποδόσει ὅλων τῶν χριστιανῶν αἰχμαλώτων (16,000 Γάλλων καὶ Γερμανῶν, ἀθλίων λειψάνων τῆς δευτέρας σταυροφορίας) καὶ τῇ ὑποσχέσει ὅτι θέλει ἕπεται αὐτῷ εἰς ὅλους τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν πολέμους. Ὁ Μανουὴλ ἤξευρεν ὅτι ἡ ὑπόσχεσις αὕτη δὲν θέλει τηρηθῆ· ἐπιθυμῶν ὅμως νὰ ἐπιτύχῃ τὴν ἐλευθερίαν τῶν ὁμοθρήσκων, συνῄνεσε νὰ παραιτηθῇ τοῦ ἐπιχειρήματος.
Ἐπιστρέψας δὲ εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ θριαμβεύσας, ἐπανέλαβε τῷ 1157 τὸν ἀδιάκοπον κατὰ τῶν Τούρκων τῆς μικρᾶς Ἀσίας πόλεμον, καὶ πολλάκις κατετρόπωσεν αὐτούς, ὥστε ὁ τοῦ Ἰκονίου σουλτάνος Ἀζεδδὶν προέτεινε τῷ 1158 νὰ εἰρηνεύσῃ ἐπὶ τῇ ἀποδόσει ὅλων τῶν αἰχμαλώτων, ἔτι δὲ ὑποσχόμενος ὅτι θέλει παρέχει κατ’ ἔτος τῷ βασιλεῖ στρατιωτικόν τι σῶμα, ὅτι δὲν θέλει ἐπιτρέψει ἐπιδρομήν τινα εἰς τὰς χώρας τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους,
