ταῦτα ἀληθῆ ἢ ἁπλῶς προφάσεις· ἀλλ’ ἡ πλειονότης ἀπέκλινεν ὑπὲρ τῆς ἰδέας νὰ σταλῆ ἐπὶ τῆς γῆς εἷς ἀντιπρόσωπος τοῦ ὑποχθονίου κόσμου ὅπως ἐξετάσῃ ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὰ πράγματα. Ἡ γνώμη αὕτη ὑπερίσχυσεν· ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐδεὶς ἐδέχετο ἑκουσίως νὰ ὑποστῇ τὴν τοιαύτην δοκιμασίαν, ἡ ἐκλογὴ τοῦ ἀπεσταλμένου ἀνετέθη εἰς τὴν τύχην καὶ ὁ κλῆρος ἔπεσεν ἐπὶ τὸν Βελφεγώρ, ἁρχάγγελον πρὸ τῆς πτώσεως καὶ ἀρχιδιάβολον κατόπιν, κατέχοντα παρὰ τῇ αὐλῇ τοῦ ἡγεμόνος τοῦ σκότους ἓν τῶν ἀνωτάτων ἀξιωμάτων. Ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ ἐγένετο ὑπὸ τοὺς ἑξῆς ὄρους: θὰ ἐλάμβανεν 100 χιλιάδες δουκάτα — διότι, βλέπετε, δεῖ δὴ χρημάτων… καὶ δι’ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς διαβόλους! — θὰ ἔζη ἐπὶ τῆς γῆς ἐπὶ μίαν δεκαετίαν· θὰ ἐνυμφεύετο καὶ θὰ ἐλάμβανεν ἐκ πείρας γνῶσιν ἀκριβῆ τοῦ συζυγικοῦ βίου· μετὰ τὴν παρέλευσιν τῆς προθεσμίας ταύτης θὰ προσεποιείτο ὅτι ἀπέθνησκε καὶ θὰ ἐπανήρχετο εἰς τὸν ᾍδην ἵνα δώσῃ λόγον περὶ τῶν πεπραγμένων καὶ παραστήσῃ κατὰ πόσον ἦσαν βάσιμα τὰ παράπονα τῶν συζύγων. Ἀλλ’ ὁ σπουδαιότερος τῶν ὅρων ἦτο τοῦτο, ὅτι καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ ἐπιγείου βίου του ὁ διάβολος ἔμελλε νὰ εἶνε ὑποκείμενος εἰς ὅλας μὲν τὰς ἀπολαύσεις, ἄλλα καὶ εἰς ὅλα τὰ δεινὰ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἤτοι εἰς τὰς νόσους, εἰς τὴν πενίαν, εἰς τὴν φυλάκισιν κλπ. ἐκτὸς ἂν ἤθελε κατορθώσει νὰ διαφύγῃ αὐτὰ διὰ τῆς εὐφυΐας του.
Ὁ Βελφεγὼρ ἐξέλεξε τόπον διαμονῆς την Φλωρεντίαν, μιᾷ δὲ τῶν ἡμερῶν εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ταύτην μετὰ πομπῆς, παρακολουθούμενος ὑπὸ λαμπρᾶς συνοδείας οἰκετῶν καὶ θεραπόντων πεζῶν καὶ ἐφίππων, οἵτινες ἦσαν πάντες δαίμονες προσκεκολλημένοι εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του. Κατῴκησεν εἰς πλουσίαν οἰκίαν ἐν τῇ συνοικίᾳ τῶν Ἁγίων Πάντων, διέδωκε δὲ ὅτι ἐκαλεῖτο Ροδερῖγος, ὅτι ἦτο εὐπατρίδης ἐκ Καστιλλίας, ὅτι εἶχεν ἐνωρὶς ἐκπατρισθῆ καὶ πλουτήσει εἰς Ἁλέπιον τῆς Συρίας, ἤρχετο δὲ εἰς Ἰταλίαν διὰ νὰ ζήσῃ καὶ νυμφευθῇ εἰς χώραν πεπολιτισμένην.
Ἡ φήμη τῆς ἐλεύσεως τοῦ ξένου μεγάλην προὐξένησεν αἴσθησιν εἰς τὴν πόλιν, ἐπειδὴ δὲ ὁ Ροδερῖγος ἐφαίνετο νέος τριακοντούτης περίπου, λίαν εὐειδὴς καὶ πλουσιώτατος, ἐθεωρήθη γαμβρὸς περιζήτητος καὶ αἱ νύμφαι τὸν ἐπολιόρκησαν. Αὐτὸς ἐξέλεξεν ἐξ ὅλων τὴν ὡραιοτέραν ἥτις ἐκαλεῖτο Ὁνέστα καὶ ἦτο θυγάτηρ τοῦ Ἀμερίκου Δονάτη, πτωχοῦ μὲν ἀλλ’ εὐπατρίδου, ὅστις ἐκτὸς αὐτῆς εἶχε τρεῖς ἄλλας κόρας ἐν ἡλικία γάμου καὶ τρεῖς υἱοὺς ἐνηλίκας. Οἱ γάμοι ἐτελέσθησαν μεγαλοπρεπῶς· ὁ
